De oorsprong van de iconische Diplodocae-dino’s is anders dan gedacht. Dat blijkt uit de vondst van een dinofossiel in China.
Diplodocae is de naam van een groep sauropod-dinosaurussen, waaronder beroemde soorten zoals Diplodocus en Apatosaurus vallen. Eerder dacht men dat deze groep ontstond na het uiteenvallen van het supercontinent Pangea. Onderzoekers vonden een dinofossiel in China waarvan tot nu toe onbekend was welke dino het betrof. Door deze vondst moeten wetenschappers nu het idee over het ontstaan van Diplodocae-dino’s heroverwegen.
Draak van Lingwu
Dit vroege fossiel van een Diplodocae-dinosaurus kreeg de naam Lingwulong shenqi, letterlijk ‘verbazingwekkende draak van Lingwu’, naar het stadje in de buurt van de plaats waar het werd opgegraven.
‘Ik probeer robots te ontwikkelen die ook echt een nieuwe stap maken’
Hoe werkt vliegen? Dat lijkt een simpele vraag, maar voor luchtvaarttechnicus en bioloog David Lentink is het een levenslange zoektocht.
Het fossiel werd ontdekt in het noordwesten van China, door Xing Xu en zijn team van de Chinese Academy of Sciences in Beijing. De dino-overblijfselen dateren van ongeveer 174 miljoen jaar geleden. Daarmee is het 15 miljoen jaar ouder dan de oudste leden van deze dinosoort die we tot nu toe kenden. Dat betekent dat dit fossiel het verhaal van de evolutie van de Diplodocae verandert.
Verspreid over de wereld
Voorheen dachten we dat dit soort sauropoden pas in het late Jura verschenen, en toen snel dominant werden op aarde. Maar deze vondst suggereert dat deze dinosauriërs al eerder evolueerden en zich daarna trager verspreidden’, zegt Xu.
Tot nu toe dachten wetenschappers dat in het late Jura dinosaurusgroepen elk in verschillende delen van de wereld leefden. De aanwezigheid van Diplodocae in China duidt er echter op dat een dinosaurusgroep best meer verspreid over de hele wereld kon leven. Dat het erop leek dat dinogroepen verschilden per regio is waarschijnlijk gewoon te wijten aan een gebrek aan fossielvondsten.
Lingwulong shenqi bewijst dat de Diplodocae-dino’s al wijdverspreid waren in het midden Jura, toen Pangea nog min of meer één geheel vormde. In het late Jura, toen Pangea al uit elkaar aan het vallen was, werd de soort echt dominant – als we de fossielen mogen geloven. Die dominantie komt waarschijnlijk door een toename van het aantal Diplodocae-dino’s, of een verandering van leefomgeving, waarin fossielen beter bewaard blijven.
Volgens Xu benadrukt de recente vinding ook dat het belangrijk is om tijd en moeite te blijven investeren in opgravingen. ‘Door mijn ervaring in China vermoed ik dat er nog steeds veel onontgonnen gebieden zijn, en daarmee nog veel potentiële ontdekkingen. We zijn al een halve eeuw bezig dit gebied te verkennen, maar we vinden nog steeds nieuwe resultaten.’
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.