De nieuwe theorie van Erik Verlinde lost mogelijk twee van de grootste problemen in de moderne fysica op. Op het Gala van de wetenschap 2016 gaf ik een razendsnelle inleiding op die prangende kwesties.
De spannende ideeën van Erik Verlinde spelen zich af op een groots kosmisch toneel. Zo hebben we bijvoorbeeld van 95 procent van het heelal geen flauw idee waaruit het bestaat – het eerste grote probleem dat Erik Verlinde mogelijk oplost met zijn nieuwe theorie. Het is een probleem dat zich afspeelt op hele grote schaal. Op de schaal van sterrenstelsels zoals onze melkweg, bijvoorbeeld.
Astronomen hebben ontdekt dat deze stelsels snel rondraaien. Zo snel dat de buitenste sterren in deze stelsels eigenlijk stuk voor stuk uit het stelsel gezwiept zouden moeten worden. De enige reden dat dat niet gebeurt is zwaartekracht, veroorzaakt door de massa in die stelsels. Maar wie al die massa’s gaat optellen, komt wat tekort. Er moet dus extra massa – of extra zwaartekracht – in die stelsels zitten. Ziedaar de geboorte van donkere materie.
Klimaatverandering draait het oceaanleven de nek om
Wereldwijd warmen de oceanen op. Het oceaanleven loopt nu tegen de grenzen van zijn incasseringsvermogen aan.
Op nog grotere schaal, is nog meer van het universum kwijt. Het universum dijt veel sneller uit dan je zou verwachten op basis van de zwaartekracht van alle sterrenstelsels in het heelal. Het is alsof het basale weefsel van de werkelijkheid vol zit met een soort anti-zwaartekracht die dienst doet als een gigantische kosmische fietspomp die de hele bubs continu oppompt.
Tweede probleem
Dat brengt me bij het tweede probleem in de moderne fysica – het feit dat onze twee belangrijkste theorieën niet met elkaar willen samenwerken. Een probleem dat bovendien opnieuw draait om zwaartekracht. Want hoewel de algemene relativiteitstheorie van Einstein zwaartekracht vrij nauwkeurig beschrijft, wil dat in de quantumfysica maar niet lukken. Van de vier fundamentele natuurkrachten die fysici onderscheiden, is er eentje quantummechanisch volledig onbeschreven. En dat is de zwaartekracht.
Daarom is het niet gek dat een nieuwe visie op de zwaartekracht, zoals Erik Verlinde hem formuleert in zijn nieuwe theorie, op die twee problemen een oplossing kan geven. Hoe? Dat vertelde Erik Verlinde later op het Gala van de Wetenschap (en kunt u binnenkort hier terug kijken).
Wilt u in meer detail weten over de twee grote problemen die Erik Verlinde oplost? Kijk dan hieronder mijn inleiding op het Gala van de Wetenschap terug.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees verder:
- Gala van de wetenschap 2016 was ‘snoepwinkel van de wetenschap’
- ‘De ideeën van Erik Verlinde zijn te mooi om toevallig te zijn’
- Leven we in een hologram? Dit is het onvoorstelbare idee waarop Erik Verlinde zijn nieuwe theorie baseerde
- Dit is waarom de publicatie van Erik Verlinde zo spannend is
- ‘Deze revolutie is groter dan die van relativiteit en quantummechanica bij elkaar’
- Vooruitblik: nieuwe theorie ontmaskert 95 procent van het heelal