De Sundrop Farm produceert 17.000 ton tomaten per jaar. Het is een nieuwe futuristische kas in de Zuid-Australische woestijn, die alleen zonneschijn en zeewater nodig heeft.
De Sundrop Farm is het eerste agrarische systeem dat functioneert zonder aarde, pesticiden, fossiele brandstoffen of grondwater. Gezien de continu stijgende vraag naar schoon drinkwater en energie in de wereld, zou dit wel eens de landbouwvorm van de toekomst kunnen worden. De tomaten uit deze kas zijn al in Australische supermarkten te vinden.
‘Ik probeer robots te ontwikkelen die ook echt een nieuwe stap maken’
Hoe werkt vliegen? Dat lijkt een simpele vraag, maar voor luchtvaarttechnicus en bioloog David Lentink is het een levenslange zoektocht.
Een internationaal team van wetenschappers werkte de laatste zes jaar aan de verbetering van het ontwerp. In 2010 bouwden ze een testkas op kleine schaal. In 2014 begon de bouw van de Sundrop Farm, 20 hectare commerciële en duurzame glastuinbouw in de droge regio Port Augusta.
Ontzilting
Vanuit de Spencergolf komt zeewater door twee kilometer buizen aan bij de kas. Een installatie aangedreven door zonne-energie haalt het zout uit het water. Daarmee produceert de installatie genoeg zoetwater om de irrigatie van 180.000 tomatenplanten in de kas te verzorgen.
Verzengende zomertemperaturen en droge lucht maken de regio ongeschikt voor reguliere landbouw. De kasbouwers bekleedden daarom de kas met karton, dat met zeewater continu nat wordt gehouden. Daardoor blijft de temperatuur laag genoeg voor de planten. In de winter houdt de energie van de zon de kas op temperatuur.
Pesticidevrij
Er zijn geen pesticiden in de kas nodig, omdat zeewater de lucht reinigt en steriliseert. Daarnaast groeien de planten in kokosnootschillen in plaats van aarde. Dat voorkomt de infecties die schimmels in de aarde kunnen overbrengen.
In het woestijngebied weerkaatsen 23.000 spiegels zonlicht naar een 115 meter hoge ontvangsttoren. Die genereert zo’n 39 megawatt energie op een zonnige dag. Dat is genoeg om elektriciteit voor de ontzoutingsinstallatie en de kas op te wekken.
Toekomstbeeld
Omdat de zon niet altijd schijnt in de winter, moet de kas soms op aan het elektriciteitsnet worden aangesloten. Maar de bedrijfsleider van Sundrop Farm Phillip Saumweber beweert dat geleidelijke verbeteringen in het ontwerp de kas volledig zelfvoorzienend kunnen maken.
Het project kostte zo’n 200 miljoen dollar – een stuk duurder dan een standaardkas van dat formaat. ‘Maar op de lange termijn zal het zichzelf terugbetalen,’ zegt Saumweber. ‘Uiteindelijk komen standaardkassen door de kosten van fossiele brandstoffen per jaar duurder uit.’
Sundrop wil nu vergelijkbare kassen in Portugal, de Verenigde Staten en nog een in Australië bouwen. Andere bedrijven testen ook zeewaterkassen in de woestijngebieden van Oman, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten.
Milieudeskundige Paul Kristiansen van de University of New England in Australië twijfelt over de noodzaak van een dergelijk systeem. ‘Er zijn ideale omstandigheden voor tomatenproductie in andere delen van Australië,’ zegt hij. ‘Het is net alsof je een knoflookteen wilt pletten met een voorhamer.’
Als de vruchtbare gebieden in Australië ooit opdrogen door klimaatverandering, kan het nuttige technologie zijn, zegt Kristiansen. ‘Dan is het handig om een back-up-plan te hebben.’
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees verder: