Eigenlijk is het een lelijke en onhandige uitvinding van de natuur: bij mensenmannetjes en een groot aantal andere zoogdieren hangen de reproductieorganen in een schrompelig zakje buiten het lichaam.
Ja, maar dat is omdat in de koelere temperatuur buiten het lichaam de zaadjes beter gedijen, zullen velen van u zeggen. Deze zogenaamde koelingshypothese is wijdverbreid, maar ook controversieel. Want hoe weten we eigenlijk dat de testikels naar buiten zijn gegaan voor de aangenamere omstandigheden? Het kan net zo goed zijn dat ze zich aangepast hebben toen ze er toch eenmaal waren. Een kip-eiprobleem, om een beeldspraak met de verkeerde klasse te gebruiken.
Kwetsbaar lichaamsdeel
De mens is een zoogdier. Het is al bijna anderhalve eeuw terug dat Woutertje Pieterse uit het gelijknamige boek van Multatuli de ‘griffermeerde’ juffrouw Laps met dat idee wist te choqueren, maar we zijn er nog steeds niet helemaal aan gewend. Liam Drew, ooit neurobioloog nu schrijver, is gefascineerd door dit gegeven, niet in de laatste plaats dankzij die ene keer dat hij tijdens een potje voetbal onaangenaam getroffen werd in dat voor zoogdieren zo typisch kwetsbare lichaamsdeel. In Ik, zoogdier beschrijft hij op een persoonlijke en fascinerende manier dat we meer gemeen hebben met onze mede-Mammalia dan we misschien denken. En dan is dat zakje nog maar het begin.