Toen wetenschapsjournalist Lucy Jones een kind kreeg, had dat veel meer impact op haar dan verwacht. In haar boek Moederteit beschrijft ze de ingrijpende veranderingen die het moederschap teweegbrengt.

‘Het is echt het beste wat me ooit is overkomen’, zegt ze in de babygroep – terwijl ze dag en nacht worstelt met pijn en paniekaanvallen. In Moederteit laat de Britse wetenschapsjournalist Lucy Jones zien dat het moederschap een ingrijpende fysieke en mentale veranderingen met zich meebrengt. Ze schetst een rauw en realistisch beeld van deze metamorfose tot moeder.

Handleiding

Jones is van nature geneigd om bij het betreden van onbekend terrein zoveel mogelijk informatie in te winnen. En dus ging ze tijdens haar zwangerschap op zoek naar een nuttige handleiding voor moeders. Maar ze kwam vooral mooie verhalen tegen, terwijl de werkelijkheid vaak een stuk lelijker was. Daarom besloot ze haar eigen ervaringen onverbloemd te noteren, en die als casestudy te toetsen aan wetenschappelijke inzichten uit onder andere de biologie, de sociologie en de antropologie.

Van zwangerschap via bevalling tot opvoeding: alle facetten van de ‘matrescentie’ komen aan bod. Jones behandelt de fysieke veranderingen, zoals een verbeterd reukvermogen en een ‘moederbrein’. Ook gaat ze uitgebreid in op de vaak heftige mentale gevolgen, zoals eenzaamheid en postnatale depressie. Ondertussen rekent ze af met bakerpraatjes, zoals dat een ‘natuurlijke bevalling’ zonder pijnbestrijding altijd beter zou zijn.

Maatschappij

Verder is Jones regelmatig kritisch op onze maatschappij. Zo worden vrouwen volgens haar onder grote druk gezet om hun baby geen flesvoeding te geven, maar wordt het ze tegelijkertijd erg lastig gemaakt om in het openbaar borstvoeding te geven.

Ondanks de soms zware thema’s is het boek luchtig geschreven, met de nodige galgenhumor. Tussen de hoofdstukken door zijn er korte beschrijvingen van verschijnselen uit de natuur, bijvoorbeeld over spinnen die direct na de geboorte hun moeder opeten. Verder toont Jones zich een creatief schrijver door her en der op Paul van Ostaijenachtige wijze met typografie te spelen. Zo maakt ze de grootte van de ontsluiting bij een bevalling in één oogopslag zichtbaar.

Moederschap

Al met al is Moederteit een krachtig pleidooi om het moederschap niet langer als vanzelfsprekend en alleen maar romantisch te zien. Het boek zal op verschillende lezers verschillende effecten hebben.

Voor moeders zal het misschien de geruststelling geven dat bepaalde worstelingen heel normaal zijn. Aanstaande ouders kunnen juist wat afgeschrikt worden, maar zullen wel beter voorbereid zijn op wat ze te wachten staat. Hoe dan ook biedt het boek inzicht in een onderwerp waar we allemaal mee te maken hebben, maar vaak toch bedroevend weinig van afweten.