In Lichteters betoogt wetenschapsjournalist Zoë Schlanger dat planten intelligent zijn en een bewustzijn hebben.
Met elkaar communiceren, verwanten herkennen, reageren op geluiden, herinneringen opslaan: stuk voor stuk tekenen van intelligentie, zou je zeggen. Laat het nou net zo zijn dat planten dit ook allemaal kunnen. Zo groeien de wortels van erwtenplantjes bijvoorbeeld naar het geluid van stromend water toe. Met zulke feiten verdedigt wetenschapsjournalist Zoë Schlanger in haar boek Lichteters het idee dat planten intelligent zijn en vraagt ze zich af of we onze definitie van bewustzijn niet moeten bijschaven.
Voor het boek heeft Schlanger een breed scala aan wetenschappers ondervraagd en studies uitgeplozen. Gedreven door haar eigen vragen over plantaardige intelligentie weet ze op heldere wijze uiteen te zetten in welke mate planten met elkaar ‘praten’, licht kunnen ‘zien’ en geluiden ‘horen’.
Voetstuk
Af en toe wil Schlanger planten wel net iets te graag op een voetstuk plaatsen. Zo gebruikt ze hier en daar anekdotes van bevindingen die nooit gerepliceerd zijn. En hoewel ze aankaart dat er binnen het botanische onderzoeksveld een kritische oppositie bestaat die de term ‘bewustzijn’ voor planten te ver vindt gaan, komen de argumenten uit die hoek nauwelijks aan bod.
Maar verder barst het boek van de gegronde kennis over planten die via chemische stofjes met elkaar communiceren, planten die het uiterlijk van andere planten imiteren en zelfs planten die insecten voor hun karretje spannen. Na het lezen van dit indrukwekkende boek kan je haast niet anders dan je nabije kamerplant een respectvol knikje geven.
