Astronoom Heino Falcke beschrijft in Licht in de duisternis hoe de beroemde foto van het zwarte gat M87* tot stand kwam – en meer.
Het mag gerust het meest iconische wetenschappelijke beeld van de afgelopen jaren heten: de foto van het zwarte gat in het hart van het sterrenstelsel M87, die vorig jaar aan de wereld werd gepresenteerd. Verantwoordelijk was de Event Horizon Telescope en een van de drijvende krachten dáár weer achter was hoogleraar sterrenkunde Heino Falcke. Met Licht in de duisternis debuteert hij als populairwetenschappelijk schrijver.
Veelbeschreven mijlpalen
In eerste instantie lijkt het erop dat Falcke vooral een algemeen boek over sterrenkunde heeft willen schrijven. Galilei die ontdekt dat er manen rond Jupiter cirkelen, Einstein die zijn relativiteitstheorie bedenkt, Penzias en Wilson die per ongeluk de kosmische achtergrondstraling oppikken… Stuk voor stuk ontegenzeggelijk mijlpalen, maar ze staan ook al in tal van andere boeken beschreven.
Wel vertelt Falcke af en toe een persoonlijke anekdote en weet hij een aantal verschijnselen op een nieuwe manier aanschouwelijk te maken. Zoals wanneer hij vijf studenten naast elkaar zet en ze hun armen zijwaarts laat strekken om de uitdijing van het heelal te illustreren. Toch bestaat het risico dat de echte sterrenkundefanaat, die komt voor de zwarte gaten, op een gegeven moment wat ongeduldig wordt.
Gefotografeerde schaduw
Halverwege neemt het boek echter een wending. Vanaf dat punt beschrijft Falcke hoe hij tot zijn missie kwam om de schaduw van een superzwaar zwart gat te fotograferen en hoe hij en zijn vakgenoten dat vervolgens voor elkaar kregen; een mooi en uniek inkijkje
in de hedendaagse sterrenkunde.
En daarna neemt het boek nóg een wending, met een deel over wat exotischere natuurkunde rond zwarte gaten. Hierin komt ook Falckes christelijke geloofsovertuiging het duidelijkst naar voren.
Een boek, kortom, dat je van kaft tot kaft moet lezen om te ontdekken wat het allemaal te bieden heeft.
