In Schoon laat James Hamblin zien hoe onze drang naar hygiëne onze huid verpest.
‘Vijf jaar geleden hield ik op met douchen.’ Kijk, dat is nog eens een intrigerende openingszin. En journalist James Hamblin is niet alleen volledig gestopt met douchen, maar ook met het gebruik van verzorgingsproducten. Geen shampoo meer, geen deo, geen zeep – behalve voor de handen. Alleen als het echt nodig is, spoelt Hamblin enkele lichaamsdelen af. En daarmee begon hij dus al ruim voor coronatijd.
In Schoon beschrijft Hamblin uitgebreid de effecten van wel en niet douchen op de huid. Daarbij gaat het boek met name over het microbioom: de biljoenen bacteriën en andere wezentjes die onze huid bevolken. Al onze goedbedoelde huidproducten kunnen het natuurlijk evenwicht in dat ecosysteem danig verstoren, betoogt Hamblin.
Zeep- en crèmeverslaving
De auteur combineert zijn eigen ervaringen met uitleg over allerlei relevante vakgebieden, van evolutiebiologie tot psychologie. Ook is hij langsgegaan bij mensen van wie het leven in het teken staat van hygiëne: wetenschappers, managers van cosmeticabedrijven, therapeuten en zelfs de ‘godfather van de zeep’. De hoofdboodschap: de gezondheid van de huid hangt vooral af van de vervulling van basale levensbehoeften, zoals lekker eten, goed slapen en prettige sociale contacten. En dus niet van douchen en huidproducten.
Met het boek biedt Hamblin een interessante tegendraadse kijk op iets wat alom vanzelfsprekend wordt geacht. Niet iedereen zal bij zichzelf de zeep- en crèmeverslaving herkennen waar de auteur op inspeelt, maar douchen is wel voor velen een vast ritueel, zonder dat ze zich ooit afvragen of dat nou echt nodig is. Het is goed dat Schoon daar eens wat woorden aan vuil maakt.
