De wereldberoemde Nederlandse sterrenkundige Jan Hendrik Oort is het onderwerp van de nieuwe, gedetailleerde biografie Horizonnen.
De veronderstelde wolk met kometen om ons zonnestelsel heen is naar hem vernoemd, maar hij deed nog veel meer tijdens zijn lange carrière als astronoom: Jan Hendrik Oort. Emeritus hoogleraar sterrenkunde Piet van der Kruit schreef eerst een Engelstalige biografie over Oort, bedoeld voor een wetenschappelijk publiek. Naar aanleiding van dit succes is er nu een kortere en toegankelijkere Nederlandse versie gemaakt.
Tot aan zijn dood
Oort was al jong in natuur- en sterrenkunde geïnteresseerd. Na de HBS begon hij met zijn studie in Groningen. Geïnspireerd door sterrenkundige Jacobus Kapteyn koos hij voor de sterrenkunde, waarin hij later ook promoveerde.
Na een tijd aan de Yale-universiteit te hebben gewerkt, keerde hij terug naar de plaats waar hij opgroeide: Leiden. Daar werkte hij aan de Sterrewacht, waar hij na de Tweede Wereldoorlog directeur van werd.
Toen Oort met emeritaat ging, was een grote droom van hem eindelijk werkelijkheid geworden: in 1970 werd de Westerbork Synthese Radio Telescoop geopend. Maar ook toen ging hij niet op zijn lauweren rusten: tot aan zijn dood in 1992 bleef hij zich bezighouden met sterrenkunde.
Warme persoonlijkheid
Zoals Kapteyn de leermeester en inspiratiebron was van Oort, zo was Oort die van Van der Kruit. De laatste kende Oort niet alleen als docent en astronoom, maar ook als een warme persoonlijkheid. Hoewel Horizonnen objectief is geschreven, sijpelt de waardering voor Oort tussen de zinnen door.
Van der Kruit beschrijft het leven van Oort verder met veel aandacht voor de details. Soms zijn dat iets te veel details, bijvoorbeeld wanneer de carrière van Oorts schoonvader wordt beschreven. Nu ja, in elk geval blijft de lezer van Horizonnen niet met vragen achter.
