In Het licht van de diepzee neemt de verhalende non-fictieauteur Brad Fox je mee naar bijna een eeuw geleden, toen de eerste ontdekkingsreis naar de diepten van de oceaan plaatsvond.
Op 11 juni 1930 daalde bioloog en ontdekkingsreiziger William Beebe als eerste mens af naar de diepzee. Dat deed hij in de ‘bathysfeer’, een stalen bol die hem beschermde tegen de immense waterdruk, samen met de ontwerper van de bol, Otis Barton. In Het licht van de diepzee vertelt schrijver Brad Fox het verhaal van deze afdaling en de vele afdalingen die nog volgden.
Verslagen over uitstapjes naar de diepzee wisselt Fox af met verhalen over het leven van Beebe en zijn naasten, over beroemde tijdgenoten en over de wereld van toen. Het boek geeft daarmee op een bijzondere manier een inkijk in het leven en de expedities van Beebe. Je leert niet alleen Beebe als ontdekkingsreiziger kennen, maar leert ook over de tijd waarin dit alles zich afspeelde.
Hoogtepunten in het boek zijn de hoofdstukken die de afdalingen naar de diepzee door de ogen van Beebe beschrijven. Je leest wat hij zag en welke gedachten en gevoelens dat bij hem opwekte. De beschrijvingen zijn op sommige momenten bijna poëtisch en roepen een gevoel van verwondering en mysterie op.
De beknopte hoofdstukjes – een tot meerdere pagina’s lang – kun je ook prima los van elkaar lezen. Stukken lopende tekst worden afgewisseld met afbeeldingen, waaronder tekeningen van diepzeewezens, en puntsgewijze aantekeningen gemaakt tijdens de diepe afdalingen.
De nadruk ligt in het boek duidelijk op situatieschetsen en verhalende omschrijvingen, in plaats van op de wetenschap van de diepzee. Daardoor – en door de poëtische zinnen – voelt het soms meer als fictie, die ook erg makkelijk wegleest.
Het licht van de diepzee is zeker de moeite waard. Een biografie van ’s werelds eerste diepzeeonderzoeker, een geschiedenisboek en een dichtbundel: het is het allemaal en toch ook allemaal niet. Het resultaat is een bijzondere aanwinst voor de boekenkast.
