Het einde van alles: ultieme eindafrekening

Het einde van alles schetst hoe de slotscène van ons universum eruit kan komen te zien.

Staat ons in de toekomst een kil heelal te wachten, een heelal dat implodeert of een heelal dat in stukken uiteenscheurt? In Het einde van alles – astrofysisch gesproken schetst kosmoloog Katie Mack de verschillende manieren waarop het universum tot een einde kan komen. Ze start overigens met een kanttekening: ‘ons’ staat tegen die tijd helemaal niets meer te wachten, want de aarde zal lang voor die tijd verschroeid zijn door een stervende zon. Maar: mensheid of geen mensheid, het is onverminderd interessant om na te denken hoe de slotscène van de kosmos er uitziet.

Mack neemt je mee naar vijf verschillende toekomstscenario’s. Dat doet ze aan de hand van alles wat we weten over natuurkunde, en bijna belangrijker nog: alles wat we níét weten. ‘Kleine veranderingen in onze huidige, onvolledige kennis van de kosmos leveren heel andere toekomstperspectieven op’, zegt Mack.

Haar uitleg van complexe fysische processen is helder en vlot. De enige kanttekening is wellicht dat Mack, net als veel andere wetenschappers die de pen oppakken, graag volledig is. Daardoor is het boek net een tikje traag: pas na zestig pagina’s bereikt de lezer het eerste toekomstscenario. Maar niet getreurd, Macks prettige schrijfstijl nodigt uit tot geduld en de spannende kosmische tijdlijn die je te wachten staat, is dat geduld zeker waard. Zoals Mack zelf schrijft: ‘Ook al kunnen wij nietige mensen onmogelijk invloed uitoefenen op het einde van de kosmos, we kunnen in elk geval proberen om daar inzicht in te krijgen.

Benieuwd hoe het afloopt? Bestel Het einde van alles van Katie Mack in onze webshop.

Wil je nog meer lezen over het einde van het universum? Bekijk dan ook het boek dat New Scientist-redacteur Ans Hekkenberg er vorig jaar over schreef:

Big rip of big bounce? In R.I.P. Heelal komen allerlei kosmische doemscenario’s voorbij. Verkrijgbaar als paperback of als e-book.

Over de auteur

Ans Hekkenberg

Ans is redacteur bij New Scientist. Ze studeerde natuur- en sterrenkunde en wetenschapscommunicatie. Ze is fanatiek gamer en stripboekenfanaat. Volg Ans (@GirlForScience) ook op Instagram.

Reacties
Reacties tonen

Martin schreef:

14 april 2021 om 07:58

Wel jammer dat ons lot zo maar aan de aarde gekoppeld word, gaan wij ons dan niet verspreiden in het heelal, gaan we het nu al op geven, krijgen we geen kernfusie. Ik ga er van uit dat wij niet in een heelal zitten die uit een oerknal bestaat, maar uit een heelal die met krimpende atomen zit en krimpende atomen veroorzaken ook een roodverschuiving en veroorzaken ook een effect, waardoor het lijkt, dat we aan het versnellen zijn, wat met de oerknal niet te verklaren is en met krimpende atomen is ook te verklaren hoe het mogelijk is dat melkwegstelsels die 2 maal zo ver weg staan, ook een 2 maal zo grootte roodverschuiving hebben, wat ook niet helemaal klopt, maar als je licht van een stelsel hebt die 10% roodverschuiving heeft en hier op Aarde opeens met de lichtsnelheid onze telescoop in gaat, waar ook al geen verklaring voor gegeven word, dat licht van zo een stelsel die 10% van de lichtsnelheid heeft ten opzichte van ons, waar het licht met 90% van de lichtsnelheid op ons af komt, dan opeens 100% van de lichtsnelheid heeft als het de telescoop in komt. Dat licht komt hier aan met 90% van de golfjes waar het mee uitgezonden word en als we dat naar een stelsel door laten schijnen, hou je van die 90% golfjes nog 81% daar van over, als we dan een lichtstraal mee sturen vanaf de Aarde, dan komt er bij dat stelsel 90% van de golfjes aan en blijkt daar uit dat de oerknal theorie daar niet mee te verenigen is, omdat we volgens Hubble een dubbele roodverschuiving hebben bij een dubbele afstand. Dat zou dan inhouden dat wat we nu voor de restanten van de oerknal houden, eigenlijk de stofwolk is waar ons heelal uit geëvolueerd is en als dat stof uiteindelijk in sterren samen klontert en in zwarte gaten verdwijnt, we in de miljarden jaren die dat duurt, we mogelijk mee kunnen evolueren, omdat uiteindelijk, onze atomen zullen veranderen en verdwijnen en zal dat dan de uitdaging worden, waar we voor komen te staan, als we ooit zo ver komen dat we kernfusie krijgen en het heelal gaan bevolken.

Beantwoorden
- Timmer schreef:
  
  14 april 2021 om 10:31
  
  @Martin
  Boeiend maar zonder de t waar deze nodig is verzwakt uw verhaal enorm.
  
  Beantwoorden
Luie schreef:

14 april 2021 om 13:09

Het lichtpostulaat stelt dat de lichtsnelheid (C) altijd 100% blijft (in vacuum) ongeacht de “snelheid” van de waarnemer of bron.

Beantwoorden
- Martin schreef:
  
  14 april 2021 om 15:58
  
  Beste Luie, wat mij altijd al ontbreekt aan dit soort uitspraken, is dat er nooit even verteld word ten opzichte van welk punt je dan de lichtsnelheid hebt, als je nu de oerknal restanten neemt die met 97,5% van de lichtsnelheid zich van ons verwijderen, word ervan uitgegaan dat de straling die daar van af komt de lichtsnelheid heeft ten opzichte van de bron die het uit straalt en gaat die straling dan ten opzichte van ons met een veertigste van de lichtsnelheid, maar is het wel bekend, dat die straling bij ons met de lichtsnelheid de telescoop in gaat, dat is toch niet te verklaren met de oerknal theorie, dat alles zich van elkaar verwijderd. Met de oerknal restanten is het zo, dat die 400.000 jaar oud zijn en dus een diameter zouden kunnen hebben van 800.000 lichtjaar, maar wij kunnen de oerknal restanten op 13,4 miljard lichtjaar afstand zien en wel rondom, als je nu de verklaring neemt die Gooffert Schilling geeft in zijn side over het heelal, word daar gesteld dat die oerknal restanten heel dicht bij stonden toen die straling werd uitgezonden en als je dat dan uit rekent, zouden de oerknal restanten op 335.000 lichtjaar afstand gestaan hebben en zou het perspectief van de sterrenstelsels compleet anders zijn als wat we hier op Aarde ervaren en zouden we niet verder als 3,5 miljard lichtjaar ver kunnen kijken, die stelsels die 50% roodverschuiving hebben en je als je de oerknal theorie gebruikt, zouden die stelsels met de halve lichtsnelheid zich van ons verwijderen, dan doet het licht er bijna 7 miljard jaar over om ons te bereiken, omdat er aangenomen word, dat de lichtsnelheid van dat licht bepaald word door het object wat het uitzend.
  Daarom ben ik geen aanhanger van de oerknal theorie, maar denk ik dat krimpende atomen de roodverschuiving veroorzaken, als je dan het licht van een stelsel met 50% roodverschuiving hebt en dat licht heeft er 7 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken, zou dat betekenen dat onze atomen in 7miljard jaar gehalveerd zijn in diameter, dan is de omtrek van elektronen banen gehalveerd en krijg je een dubbele frequentie, dat lost dan de meeste problemen op die met de oerknal niet te verklaren is. In de eerste plaats, dat het licht van verre stelsels gewoon met de lichtsnelheid je telescoop binnen komt, dat er overal dezelfde lichtsnelheid is, behalve als je zelf beweegt, dan kan dat licht later of vroeger bij je aankomen omdat je verder of dichterbij staat. Er is ook nooit onderzoek gedaan of het licht in een zich verplaatsend object aan past aan de plaatselijke snelheid van een object, het kan net als bij geluid, dat als je in een vliegtuig zit je gewoon met elkaar kan praten, ook al ga je met de snelheid van het geluid, ik heb wel vragen gesteld over de lichtsnelheid of die dan zich versneld gelijk aan de uitdijing van het heelal, dat werd ontkend, maar het is natuurlijk niet zo dat als je een bepaalde snelheid hebt, dat het licht met jou lichtsnelheid op je af komt, het is de bron en het medium die bepaald hoe snel het licht gaat, het is wel bekent dat licht in water of glas iets trager is, maar je kan niet aannemen dat het licht ten opzichte van alles en iedereen dezelfde snelheid heeft. Je hebt een regel die stelt, dat een stelsel die 2 maal zo ver weg staat ook een 2 maal zo grootte roodverschuiving heeft, dat is niet te verenigen met de oerknal, maar deze regel is door Hubble in het leven geroepen en word algemeen gebruikt om studenten te onderrichten, maar klopt dat wel, als we nu een voorbeeld nemen met een stelsel dat 10% roodverschuiving heeft en wij vangen dat hier in een telescoop op, dan komt dat licht met de lichtsnelheid de telescoop binnen en komen er 90 van die 100 golfjes bij ons binnen in een bepaalde tijd, als we dan dat licht door laten gaan naar een volgend stelsel dat ook 10% roodverschuiving heeft komen er van de 90 golfjes nog maar 81 golfjes in die bepaalde tijd binnen, als je dan van af de Aarde ook een lichtstraal mee zend blijven er van de 100 golfjes nog 90 over in die bepaalde tijd en lijkt het niet te verenigen met een dubbele afstand een dubbele roodverschuiving, dat kan niet in een uitdijend heelal, dan heb je ook nog dat de oerknal aan het versnellen is, waar geen enkele verklaring voor te vinden is, maar met krimpende atomen wel, als atomen krimpen gaat alles sneller, niet alleen de elektronen rondjes om de kern, maar gaat ook ons klokje sneller lopen en gaat ook het krimpen sneller, alsof het een schaal verkleining is, die nog weinig invloed op de eigenschappen van atomen hebben, maar kan je de roodverschuivingsbanden mogelijk wel verklaren en wel, dat structuren in de atomen evolueren en het krimpen beïnvloeden en uiteindelijk zal ook de eigenschappen van atomen veranderen, als dat zo door gaat, omdat op een gegeven moment er structuren evolueren die de eigenschappen van onze atomen ondersteunen.
  
  Beantwoorden
  - Martin Willemse schreef:
    
    30 maart 2023 om 02:17
    
    Het verhaal van mij over de oerknal restanten dat Govert Schilling beweerd dat de oerknal restanten dicht bij stonden heeft Govert schilling weer verwijderd en was ik er ook achter gekomen dat ik daar door op het verkeerde been werd gezet, dat ik me al af begon te vragen of het perspectief, dan wel in orde was, dus dat verhaal berust op een vergissing. Het kost wel eens moeite om onzin en waarheid uit elkaar te houden. Laatst kwam ik met een verhaal over een parallax die 2400 maal groter was als met het rondje om de Zon, wat ontstaat doordat we met het zonnestelsel met 840.000 kilometer per uur een rondje om het melkweg centrum maken en de oude foto,s van Hubble van 100 jaar geleden, nu een basis met deze foto,s vormen van 720.000.000.000 kilometer en zou je nu met de oude spiegeltelescoop van 2,5 meter die Hubble gebruikte 480.000 lichtjaar ver de afstand kunnen meten, wat 2 maal zo ver is als ons melkwegstelsel groot is en kunnen we als we de foto,s van de hubble ruimte telescoop gebruiken van 30 jaar geleden en nu met de James Webb ruimte telescoop, die een basis heeft van 216.000.000.000 kilometer miljoenen lichtjaren ver de ruimte op meten. Als ik dit naar buiten breng, lijken de oerknal aanhangers daar niet vrolijk van te worden, waar Govert Schilling opeens beweerd dat we met ons zonnestelsel in 200.000 jaar een rondje om het melkweg centrum maken, als of we met de lichtsnelheid gaan en beweerd hij dat ik daar niks aan zou hebben, omdat het veel te moeilijk zou zijn, als ik daar op reageer, neemt hij zijn woorden niet terug en noemt mij aan matigend, terwijl hij zelf doet alsof ik zelf die afstanden ga meten, wat ik zeker niet van plan ben, maar wil ik de wetenschap vooruit helpen.
    
    Beantwoorden
- Martin schreef:
  
  15 april 2021 om 01:43
  
  Dat het licht in een vacuüm door het heelal gaat, is een verandering, vroeger hadden we het over het elektromagnetisch medium en licht was een elektromagnetische straling, dat er nu fotonen zijn komt door de kwantum die nodig is om elektronen in een andere baan te krijgen en bij het terug vallen dezelfde kwantum aan energie vrij komt, dat is een eigenschap van de elektronen die rond de atoomkernen zitten en word er nu van uit gegaan dat het deeltjes zijn die zich door het vacuüm verspreiden, maar zijn we maar even vergeten dat we ook radiostraling hebben, zijn dat dan ook deeltjes, met energie pakketjes, of zijn het golven, het verschil van het vacuüm met het elektromagnetische medium is, dat de deeltjes door het vacuüm de snelheid van de bron hebben en de golfjes van het elektromagnetische medium gebonden is aan de plaatselijke omstandigheden en de bron niet de snelheid bepaalt, maar het medium, als we dan kijken naar het licht van zich snel verwijderende objecten, dan zien we dat het licht gewoon met de lichtsnelheid onze telescoop binnen komt, wat er op wijst dat er een medium is die de snelheid veroorzaakt en als er dan geen medium zou zijn in het vacuüm hoe kan dan een radiosignaal zich door de ruimte bewegen, bestaat radio straling dan ook uit deeltjes en zijn die deeltjes dan een paar kilometer lang. Het licht breid zich uit ten opzichte van de bron, dat kan onderweg wel vervormt worden of afgebogen, maar zonder obstakel breid het zich met de lichtsnelheid uit ten opzichte van de bron, als het door een vacuüm gaat, als die bron beweegt ten opzichte van een observator, zal uiteindelijk het licht de observator bereiken en stel dat we een ver stelsel hebben die 50% van de lichtsnelheid heeft en door de maan afgedekt word, gaat dat licht er dan 2 seconden over doen om de Aarde te bereiken, waar het licht van de Maan er 1 seconden over doet en gaan we dan het licht van dat verre stelsel nog een klein stukje in het Maan vlak zien, omdat de Maan zich in 1 seconden, toch nog een stukje verplaatst, of gaat het licht gewoon met de lichtsnelheid van onze omgeving, dat stukje tussen de Maan en de Aarde afleggen, dat is simpel te onderzoeken, maar hebben we daar dan wel eens iets over vernomen, of hebben de oerknal theorie aanhangers daar geen belang bij. Nu word de oerknal, die door een Belgische priester is bedacht en door de paus is ingezegend als de absolute waarheid gebruikt, terwijl de roodverschuiving ook met het krimpen van atomen te verantwoorden zou zijn en dat een aantal problemen op zou kunnen lossen, de motivatie van deze oerknal theorie is zeer onduidelijk en lijkt meer op een christelijke verantwoording over hoe god het heelal geschapen zou hebben, waar in den beginnen geen tijd en ruimte zou zijn, dat werd honderd jaar geleden geopperd, nu weten we nog steeds niet alles van zwarte gaten en weten we zo veel nog niet, hoe is het dan verantwoord, dat er geen tijd en ruimte zou zijn, als er geen tijd is, blijft alles hetzelfde alsof het bevroren is en kan zich ook niks ontwikkelen, dat is typisch een goddelijke oplossing, die niet kijkt of dat wel correspondeert met de waarnemingen en als er dan iets niet klopt donkere materie uit de kast haal of gods deeltjes, maar simpele dingen laat liggen om deze theorie op waarde te schatten. Hebben we wel eens op 7 miljard lichtjaar afstand gekeken of daar 8 maal zo veel materie aanwezig is, 7 miljard jaar geleden had de oerknal een halve doorsnede als nu en zou er dan 8 maal zo veel materie in de ruimte moeten zitten, je kan ook op 2 miljardlichtjaar kijken of daar 2 maal zo veel materie is, dat word allemaal onder het tapijt geschoven, omdat men er voor honderd % van uit gaat dat de goddelijke oerknal die door de paus is ingezegend de ultiem waarheid zou zijn waar niet aan getwijfeld mag worden, waar ook geen onderzoek gedaan mag worden die deze theorie kritisch benaderd op waarheidsbevinding. We hebben dat verhaal van de platte Aarde toch nog niet vergeten, waar 3000 jaar geleden er al een volk in Afrika was die op de evenaar woonde en met water putten er achter kwam dat de Aarde rond was en zij de omtrek aardig in geschat hadden die later ook verloren ging, maar de kerk zijn onwrikbaar verhaal over het ontstaan van de wereld, niet mocht bekritiseren en wetenschappers in de cel belanden.
  
  Beantwoorden
- Martin schreef:
  
  12 juli 2023 om 05:03
  
  Nu is het de vraag ten opzichte van wat heb je de lichtsnelheid, je zou zeggen van de bron, maar is het ook van belang om te weten of we met een elektromagnetisch medium zitten, of is het de door de oerknal aanhangers bedachte fotonen in het vacuüm, die bedacht werd om de Constante van Hubble overeind te houden, omdat bleek dat een dubbele roodverschuiving geen dubbele afstand kon zijn en je met de fotonen in het vacuüm bij de zogenaamde oerknal restanten een nieuw probleem had. Met een heelal zo als we dat kennen ga je ten opzichte van iets altijd sneller of langzamer als het licht. Je hebt ook zo iets als dat het licht een bolvormige ruimte vult met die straling en als je niet in de bolvormige ruimte zit, je die straling niet kan zien. als het licht van de oerknal restanten word uitgezonden, heb je ook een bolvormige ruimte waar dat licht zichtbaar is, als die oerknal restanten zich met 97,5% van de lichtsnelheid van ons verplaatsen, dan zal de bolvormige ruimte waar dat licht zichtbaar is zich ook met 97,5% van de lichtsnelheid van ons verwijderen en komt het met 2,5% van de lichtsnelheid naar ons toe en zal het 500 miljard jaar duren voor wij dat kunnen zien, nu kunnen ze wel met de relativiteitstheorie wel beweren, dat het gewoon met de lichtsnelheid naar ons toe komt en zou je daar uit op kunnen maken, dat er geen oerknal is als dat licht gewoon met de lichtsnelheid naar ons is toegekomen en zouden we in een stabiel heelal zitten, of is het alleen het elektromagnetisch medium wat stabiel is aan onze positie, waar de rest van het heelal zijn licht aan mee geeft, is het dan zo, dat als je op een grote afstand van miljarden lichtjaren bent het licht niet alle kanten dezelfde snelheid heeft, omdat je een bepaalde snelheid hebt, ten opzichte van ons stabiele elektromagnetisch medium. Dan gaat het licht soms dus sneller als het licht ten opzichte van de bron en zou het licht van de oerknal restanten zich met 1,975 maal de lichtsnelheid naar ons toe bewegen omdat het elektromagnetisch medium aan onze positie stabiel is en kan het dus niet voor alle sterrenstelsels het zelfde zijn, waardoor het niet geloofwaardig overkomt.
  
  Beantwoorden
Henk schreef:

14 april 2021 om 15:43

Ik zal proberen de ’t’ op de plek te zetten. Nooit afgevraagd, hoe het kan, dat de afstand die ze kunnen zien van licht, de ouderdom ervan, zeg 14 miljard jaar rondom Ons heen is? Het wil zeggen dat met Ons (aarde), in het midden, de afstand 28 miljard is. He , met ons in het midden???? Yep zeggen de Knapp e . koppen . En gooien er een dure berekening tegen aan. Maar als de BIG BANG echt is gebeurt

Beantwoorden
- Martin schreef:
  
  14 april 2021 om 16:22
  
  Beste Henk ik heb wel gehoord over de oerknal dat in het begin er geen tijd en ruimte was en denk ik, dan kan je de natuurkundig wel naar huis sturen, het is ook bedacht, door een Belgische priester, die lui willen altijd het laatste woord hebben en schijnt het zelfs door de paus te zijn ingezegend, net als vroeger met de platte Aarde, als je daar aanmerkingen op had ging je de brandstapel op, nu word je als wetenschapper afgebrand als je beweerd dat je een miljardste deel sneller als het licht kan en word er dan beweerd dat je terug in de tijd zou kunnen en meer van dat soort reacties. Wat de oerknal betreft, vang ik wel eens berichten op dat als je onderzoek wilt doen die de oerknal theorie onderuit halen je niet de beschikking krijgt over telescopen, maar er is wel een uitzondering gemaakt en wel met de Hubble ruimte telescoop, die heeft de ultra deep field foto gemaakt, maar is er geen enkele reactie over het perspectief in het uitdijend heelal, dat zou bij een uitdijend heelal heel anders zijn als we gewend zijn en toont die foto aan dat er geen oerknal is en het feitelijk het bewijs is dat er geen oerknal is, dat komt doordat de oerknal restanten die 400.000 jaar oud zijn zoals we dat nu kunnen waarnemen, niet rondom zichtbaar kan zijn op 13,4 miljard lichtjaar, daar is het net even te klein voor, maar zouden die restanten op 335.000 lichtjaar afstand gestaan hebben toen de straling werd uitgezonden wat wij nu waar kunnen nemen en zouden dus ook stelsels die een grootte roodverschuiving hebben, veel dichter bij staan zoals we ze nu waar kunnen nemen en zouden die ook een stuk groter horen te lijken. Daar hebben echt niets van gehoord, over het perspectief, wat aan geeft dat het niet zou bestaan, net als de oerknal.
  
  Beantwoorden
Yannick Fritschy schreef:

15 april 2021 om 13:01

Lieve mensen, we waarderen jullie betrokkenheid, maar hou reacties alsjeblieft een beetje beknopt en on-topic! Dit artikel gaat over het einde van het heelal, niet over het begin.

Beantwoorden
Martin schreef:

15 april 2021 om 21:56

Als wij de evolutie van het heelal kunnen bijbenen, zou het kunnen dat we er achter komen hoe oneindig het heelal is, nu zijn we al een minimaal stofje in het heelal en zouden we als we kernfusie onder controle komt, grootte invloed op het heelal kunnen krijgen, dat we steeds grotere hoeveelheden energie op kunnen wekken, om het heelal naar onze hand te zetten en de evolutie van het heelal te sturen, we hebben onze invloed op de Aarde gezien en zou het met de verdere ontwikkeling een veel groter gebied kunnen beheersen, we hebben onze ontwikkeling van de laatste paar honderd jaar laten zien, dat het ongekend snel kan gaan en de ontwikkeling gaat steeds sneller. als je er niet van uit gaat dat er een oerknal is, maar krimpende atomen, die steeds sneller krimpen, nu zouden de atomen in 7 miljard jaar halveren en zouden we steeds meer ruimte krijgen, de Aarde en andere planeten zouden als wij verder krimpen en onze tijd sneller gaat, relatief verder van de Zon af komen te staan, waardoor het lijkt dat ze steeds meer tijd nodig hebben om een rondje om de Zon te maken. Door het krimpen zouden de stofdeeltjes in het heelal minder interactie met elkaar hebben en de astronomische afstand tussen de sterren, zou zich meer verplaatsen tussen de melkwegstelsels, de zwarte gaten zouden steeds massiever worden en net als een super magneet de materie afremmen en zo de materie naar zich toe trekken. Dan zou de oneindig lijkende stofwolk, die zo groot is dat het krimpen, wat overal gelijktijdig lijkt plaats te vinden en aantoont hoe groot deze wolk wel niet moet zijn, dat er over een oneindig lijkende rust gebied waar de omstandigheden gelijk zijn, dat deze reactie over zo een grootte afstand gelijktijdig krimpen, maar is er aan iedere structuur een eind, waar mogelijk turbulentie in de stofwolk het misschien mogelijk maakt, gebieden te vinden die onze atomen langer laten bestaan en ons meer tijd geeft om mee te evolueren, een eind is er niet met een oneindig heelal, maar als we niet op passen en we respecteren elkaar niet en ons milieu, dan is er een eind voor de mensheid en het leven waar we uit voort gekomen zijn.

Beantwoorden
Martin Willemse schreef:

25 september 2022 om 00:39

Als onze atomen krimpen en het lijkt dat die zijn gehalveerd in 7 miljard jaar, als we de constante van Hubble gebruiken, waar we van weten dat die niet past bij de krimpende atomen, omdat de afstanden met de roodverschuiving bij krimpende atomen niet gelijk op gaan. We nemen dan even aan dat het 7 miljard jaar geduurd heeft voor onze atomen de laatste keer halveerde, dan ging het klokje 2 maal zo snel en ging het krimpen de volgende keer in de halve tijd, 3,5 miljard jaar, waar het klokje nog een keer 2 maal zo snel werd, als je dat verder door rekent, blijkt dat we binnen 7 miljard jaar tot het oneindige gekrompen zijn. Dit laat zien dat de klok een relatieve zaak is geworden, waar de Aarde en de andere planeten gewoon hun rondjes om de Zon draaien en de Aarde gewoon een jaar nodig heeft om zijn ronde te voltooien, wij met onze krimpende atomen en het snellere klokje ervaren dat heel anders, wij zien de Aarde zich van de Zon verwijderen en dat de Aarde er langer over gaat doen, dat is het bewijs, dat ons klokje sneller gaat en onze meetstok krimpt en voor de Aarde 7 miljard rondjes om de Zon heeft gemaakt, zullen wij oneindig klein zijn gekrompen en gaat de tijd oneindig snel en als het de Aarde niet is, die door de Zon mogelijk vernietigd word, kan Jupiter als klok fungeren en staat het gelijk met 200.000 omwentelingen om de Zon, dat er 7 miljard jaar verlopen is. Voor ons op Aarde als we nog bestaan zouden er dan duizenden miljarden jaren voorbij zijn gegaan en laat dit zien dat je hier met 2 maten kan meten, omdat het allemaal relatief is wat we zien. Het enigste waar ik me zorgen over maak, is dat de krimpende atomen, voor ijstijden verantwoordelijk zijn, waar in de laatste miljard jaar de Aarde zich schijnbaar 10 miljoen kilometer van de Zon heeft verwijderd en we nu op 150 miljoen kilometer staan. Als we ons dan bedenken dat we het klimaat verpesten met onze aanwezigheid en de fossiele brandstoffen binnen 200 jaar op geraakt zijn, dat we dan mogelijk een ijstijd krijgen, die nooit meer voor bij gaat.

Beantwoorden
Martin Willemse schreef:

31 oktober 2024 om 12:43

Als het karakter van de mens niet veranderd, zullen we nooit andere Zonnestelsels kunnen bewonen, omdat we meer concurentie krijgen en dat als vijandig neer zetten. Waar de Britten en de USA, met geweld de wereld vormen en volkeren in mootjes hakken, alsof zij bepalen wat de norm is en die ons Nederland voor zijn karretje laat spannen, waar we mee helpen met het onderdrukken van democratien met geweld, waar dat hier als vredes missies wordt gemeld, maar blijkt in Afrika, dat we daar de mensen arm moeten houden, met geweld. Dat de vluchtelingen de middellandse zee over steken, met risico het leven te verliezen, op de vlucht voor onze handelingen en het dezelfde Mark Rutte is, die het contact af sloot met de USA, die nu probeerd te voorkomen, dat mensen in Afrika die hun door noodlot proberen te ontlopen, tegen probeerd te houden. Nu lijkt het er op, dat je atoomwapens moet bezitten om gerespecteerd te worden en het er op lijkt, dat het de enige taal is die men hier in het westen begrijpt. Als ik de taal van informatie gebruik en de wereld laat zien dat we een parallax hebben die 2400 maal groter is, als met het rondje van de Aarde om de Zon, wordt dat als onbelangrijk en onmogelijk afgedaan, door Govert Schilling en zou je daar niks aan hebben, dat Govert Schilling zijn uitspraak dat we een rondje om het melkwegcentrum in 220.000 jaar maken en we dan met de lichtsnelheid moeten reizen, wordt mijn kritiek niet beantwoord, alleen als ik met een zeker geweld dreig, zijn uitspaak wereldkundig te maken en hem dus als onbetrouwbaar neer zal zetten, die absoluut geen autodidact kan zijn, als hij zelfs hier over niks zinnigs naar buiten kan brengen. We hebben het dan over de Parallax die je kan maken met de foto´s die Hubble 100 jaar geleden maakte en wij met 840.000 kilometer per uur ons van die plek verwijderen en we in 100 jaar nu 720 miljard kilometer verder op staan, om vanuit onze positie een foto te maken, waardoor je dat kan vergelijken met de oude waarnemingen van 100 jaar geleden en je nu als je met de oude spiegeltelescoop die Hubble 100 jaar geleden gebruikte tot 480.000 lichtjaar ver de afstanden kan berekenen. Nu blijkt, dat men niet geintereseerd is, alsof het van geen belang is, maar zouden de foto´s die met de James Webb worden gemaakt, over 100 jaar mogelijk een parallax geven om honderden miljoenen lichtjaren ver, of nog verder kunnen laten zien, dat de accelererende roodverschuiving, tot aan onze eigen omgeving is waar te nemen en de krimpende atomen theorie zouden ondersteunen en laat zien dat de oerknal niet kan kloppen, als je, je niet blind hebt gestaart op de oerknal theorie, die met de inzegening van de Paus 100 jaar geleden, Heilig is verklaart en de wetenschapper geen wetenschapper meer is, als je op de heilige oerknal theorie geen kritiek meer mag hebben en we op deze manier geen toekomst hebben.

Beantwoorden

Het einde van alles: ultieme eindafrekening

Delen:

Over de auteur

Reacties
Reacties tonen

Plaats een reactie Reactie annuleren

Subtotaal	€ 0,00
Totaal	€ 0,00

Het einde van alles: ultieme eindafrekening

Delen:

Over de auteur

Reacties Reacties tonen

Plaats een reactie Reactie annuleren

Reacties
Reacties tonen