In Een vlam Tasmaanse tijgers onderzoekt en overdenkt auteur en dichter Charlotte Van den Broeck het verdwijnen van een diersoort.
‘Has anyone seen a Tasmanian Tiger lately?’ Met deze vraag, die in februari 1937 in de Tasmaanse krant The Examiner verschijnt, begint het besef te groeien dat het beest nergens meer te vinden is. Een halfjaar eerder overleed het laatste exemplaar van de lokale dierentuin. Dat blijkt, bij nader inzien, ook meteen het laatste van zijn soort te zijn geweest: de Tasmaanse tijger is uitgestorven.
In Een vlam Tasmaanse tijgers gaat de Vlaamse auteur en dichter Charlotte Van den Broeck op zoek naar de laatste sporen van de thylacine. Ze bezoekt de Belgische dierentuinen die het beest tentoonstelden, duikt in archieven en bottenlades van Europese wetenschapsmusea, verkent natuurparken in Tasmanië en schuift aan bij veelal markante experts.
Van den Broeck deelt haar reiservaringen en haar ontdekkingen over het dier, maar ook haar gedachten over kolonisatie, verlies, menselijke inmenging en onze plaats in de natuur. Het boek zal daarmee vooral in de smaak vallen bij liefhebbers van dromerige, meanderende verhalen. Er valt zeker wat te leren over Tasmaanse tijgers en hun tragische teloorgang, maar uiteindelijk staat de mens in dit verhaal centraal.
