Neuroloog Daniel Gibbs kreeg decennialang in zijn behandelkamer te maken met de hopeloosheid van alzheimerpatiënten. Toen kwam hij er bij toeval achter dat hij zelf aan de ziekte lijdt.
In het boek Een tatoeage op mijn brein neemt de Amerikaanse neuroloog Daniel Gibbs zijn lezers mee in de wereld van alzheimer. Hij deelt zijn kennis als arts, maar ook zijn ervaringen als patiënt. Door deze unieke combinatie van perspectieven bevat het boek een interessante mix van enthousiasme, leergierigheid, angst, verdriet en frustratie – een reeks emoties die veel mensen die met deze complexe ziekte in aanraking komen, zullen herkennen.
Hoopvol en eerlijk
Ondanks het zware onderwerp van zijn verhaal, houdt Gibbs een verfrissende relativerende toon aan. Zo reflecteert hij met een hoopvolle blik op de vooruitgangen in het alzheimeronderzoek en doet hij zijn
stinkende best om zijn eigen ziekteverloop zo veel mogelijk af te remmen.
Aan de andere kant verbloemt Gibbs niks. In meeslepend detail vertelt hij over zijn eigen worstelingen en de impact die de ziekte heeft op zijn carrière en zijn familieleven. Zo laat hij duidelijk zien waarom je je brein moet waarderen, en je de gezondheid ervan niet voor lief kunt nemen.
Een tatoeage op mijn brein is een aanrader voor iedereen die met alzheimer te maken heeft. Sterker nog, het is een must-read voor iedereen met een stel hersenen.
