Wie dagelijks rondklikt op Facebook, schattige kattenfilmpjes bekijkt of online wetenschapsnieuwtjes leest, kan het zich bijna niet voorstellen. Maar onder de toplaag van de digitale werkelijkheid schuilt een schimmige schaduwwereld waarin het goed toeven is voor criminelen, kinderpornografen, huurmoordenaars, hackers en digitale pestkoppen.
Wie weet hoe het werkt, komt binnen drie muisklikken terecht op ‘verborgen’ sites waar de heersende maatschappelijke moraal niet langer geldt. Over die verborgen cyberwereld vertelt Dark Net van auteur Jamie Bartlett. Met behulp van het zogeheten TOR-netwerk, dat met anonimiseringssoftware de identiteit van zijn gebruikers beschermt, dompelt hij zich onder in een wereld die voor normale mensen verborgen blijft.
De TOR-software is waardevol voor bewoners van dictatoriale regimes waarin dissidentie letterlijk de dood betekent, maar Dark Net focust vooral op de morele uitwassen. Dat levert schokkende verhalen op, zoals over ‘camgirl’ Sarah die op het beruchte /b/-subforum (klikken op eigen risico) van internetsite 4chan naaktfoto’s van zichzelf deelde. De forumbezoekers lokten haar digitaal in de val, ontdekten haar naam en stuurden iedereen die Sarah kende haar naaktfoto’s; een hobby die de /b/’ers zonder gevoel van schaamte life ruining noemen.
Leunstoelpsychologie
Dark Net wekt een morbide fascinatie voor de gruizige cyberonderwereld op, maar voor lezers van New Scientist heeft het boek ook een belangrijk minpunt. Nergens duikt de auteur helder in de achterliggende techniek of de digitale wapenwedloop tussen criminelen en recherche.
En wanneer hij de hoofden van de bewoners van de digitale onderwereld induikt, blijven zijn observaties steken in leunstoelpsychologie, waar onderzoeksresultaten passender waren geweest. Het maakt van Dark Net een pakkend boek dat met net iets meer wetenschap een stuk bevredigender had kunnen zijn.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees verder: