Met De laatste lente van de dinosauriërs weet Melanie During je jeugdpassie voor dinosauriërs opnieuw aan te wakkeren.
Wist je dat de eerste generatie dinosauriërs uit alleen maar vleeseters bestond? En dat het eerst ontdekte dinosaurusbot, een dijbeen, vernoemd is naar menselijke testikels (Scrotum humanum)? Dat zijn slechts twee van de vele weetjes die de Nederlandse paleontoloog Melanie During deelt in haar nieuwe boek De laatste lente van de dinosauriërs.
Safari
Iedereen heeft als kind weleens versteld gestaan van de wonderbaarlijk grote dino’s die tussen de 245 en 66 miljoen jaar geleden over de aarde heersten. Maar hoeveel weet je er nu eigenlijk nog van af? In De laatste lente van de dinosauriërs neemt During haar lezers mee op een safari door de wereld van deze oerreptielen. Niet alleen vertelt ze over het leven en het uiteindelijke uitsterven van de indrukwekkende beesten, ook trakteert ze ons op een inkijkje in het soms best spannende leven van een dino-onderzoeker.
Al vanaf de eerste pagina’s worden lezers meegesleurd in het boek. Door haar enthousiaste en beschrijvende schrijfstijl geeft During je het gevoel alsof een tijdmachine je mee terugneemt naar het tijdperk van de dinosauriërs.
Verhalen voor iedereen
Ondanks de vele wetenschappelijke informatie die During deelt, wordt het boek nooit eentonig of ingewikkeld. Meesterlijk weet ze de balans te vinden tussen diepgaande wetenschap en grappige verhalen. Zo worden lessen over geologie en biologie afgewisseld met bizarre anekdotes uit de wetenschapsgeschiedenis. Met hier en daar nog de nodige kritieken op de Hollywoodfilm Jurassic Park.
Het boek is zeer geschikt voor allerlei lezers. Aan de hand van metaforen en met een stapsgewijze uitleg weet During zelfs de moeilijkste concepten toegankelijk te maken.
Ook voor wie geen grote passie voor dinosauriërs heeft, is het boek een grote aanrader. Het autobiografische aspect is op zichzelf al zeer de moeite waard. During deelt bijzondere verhalen, zoals waarom ze ooit een struisvogel in haar achtertuin ontleedde en hoe ze aan de hand van fossielen van vissen ontdekte dat de dinosauriërs in de lente zijn uitgestorven – een enorme wetenschappelijke prestatie.
Door het lezen van De laatste lente van de dinosauriërs krijg je ongetwijfeld veel respect voor de paleontologie. En één ding is zeker: er zal een kinderlijke passie voor de dinosauriërs in je (her)ontwaken.
