In het boek Buitenaards verdedigt Avi Loeb zijn controversiële kijk op het object ‘Oumuamua en neemt hij zijn vakgenoten de maat.
In 2017 kregen we visite van buiten ons zonnestelsel – maar dat hadden we pas door toen de bezoeker in kwestie, die de naam ‘Oumuamua kreeg, alweer hard op weg was richting de interstellaire ruimte. Vervolgens barstte een flinke discussie los onder astronomen: wat wás dit voor ding geweest? Een planetoïde? Een komeet? Of, zo opperde Avi Loeb: was het misschien een bouwsel van een intelligente buitenaardse beschaving, dat zich voortgestuwd door sterrenlicht door de ruimte verplaatst?
Meest waarschijnlijke verklaring
Nu is Loeb niet zomaar een internetgekkie. Hij is hoogleraar astronomie aan de prestigieuze Harvard-universiteit, en bekleedt bovendien allerlei bestuursfuncties. Vanuit die veilige positie waagt hij zich wel vaker aan verrassende wetenschappelijke artikelen over buitenaards leven – dus erg vreemd was het niet dat net hij de aliens-kaart speelde.
Loeb bleek zijn idee alleen niet als proefballonnetje te beschouwen; een buitenissige mogelijkheid die nu eenmaal íémand ter tafel moest brengen. In plaats daarvan, zo schrijft hij in zijn boek Buitenaards, vindt hij zijn verklaring – ‘Oumuamua is een lichtzeil – de meest waarschijnlijke.
Geen flintertje bewijs
Waarom de rest van de astronomische wereld daar dan niet aan wil? Volgens Loeb omdat zijn vakgenoten de mogelijkheid van intelligent leven elders in het heelal ten onrechte als al te speculatief terzijde schuiven. Daarom zullen ze altijd de voorkeur geven aan ‘natuurlijke’ verklaringen, ook als daar aannames voor nodig zijn die eigenlijk veel onwaarschijnlijker zijn dan ‘we zijn niet de enigen in dit heelal’. Daarbij haalt Loeb ook uit naar ideeën uit de snaartheorie of over multiversa: vormen van speculatie die ‘juist gekoesterd en vertroeteld worden’, hoewel er ‘geen flintertje experimenteel bewijs voor is’.
Op zich heeft Loeb daar best een punt, of zijn ‘Oumuamua-verklaring nu hout snijdt of niet. Jammer alleen dat het boek waarin hij dat punt maakt niet geweldig is. Door onnodige herhalingen en onverwachte uitstapjes is Buitenaards een vermoeiend geheel. En dat was gezien het tot de verbeelding sprekende onderwerp en Loebs andere ideeën over het heelal en zijn eventuele bewoners nergens voor nodig.
