Wat maakt het leven de moeite waard wanneer we oud en zwak zijn en niet meer voor onszelf kunnen zorgen? Schrijver en chirurg Atul Gawande leerde veel tijdens zijn studie, maar het onderwerp sterfelijkheid kwam niet aan bod. Hij leerde hoe je levens redt, maar niet hoe je mensen naar hun levenseinde begeleidt.
Het proces van ouder worden en sterven is een medische aangelegenheid geworden die door professionals in de gezondheidszorg gemanaged wordt. In verzorgingshuizen zitten mensen omwille van de veiligheid in rolstoelen. In ziekenhuizen liggen stervenden geïsoleerd aan een monitor terwijl er niets meer te genezen valt.
Artsen gaan gesprekken over de dood uit de weg en vallen terug op valse hoop en behandelingen die het leven eerder verkorten dan verbeteren. Patiënten en hun familieleden hopen op een wonder en gaan daarin mee.
In zijn bestseller Sterfelijk zijn bespreekt Atul Gawande aan de hand van onderzoek en aangrijpende verhalen de grootste uitdaging van zijn vak: hoe kan de geneeskunde niet alleen het leven maar ook het levenseinde verbeteren?
Gawande geeft voorbeelden van persoonlijke en sociale zorg voor zieken en afhankelijke ouderen. Hij verkent allerlei vormen van terminale zorg en toont hoe rijk en gevarieerd de laatste weken of maanden van het leven kunnen zijn. Voor mensen heeft het leven betekenis omdat het een verhaal is. En bij verhalen doet het einde ertoe.
Atul Gawande schrijft voor The New Yorker, is chirurg en hoogleraar aan Harvard Medical School en Harvard School of Public Health. Van hem verschenen eerder Complicaties, Beter en Het checklist-manifest.
#1 New York Times Bestseller
‘Sterfelijk zijn is niet alleen wijs en ontroerend, het is voor deze tijd een essentieel en inzichtelijk boek.’ - Oliver Sacks
‘Een wijs, inspirerend, bij vlagen diep ontroerend, belangwekkend boek.’ - VPRO boeken
