De Leidse universiteit lijkt de laatste halve eeuw uit elkaar gegroeid, vooral door schaalvergroting en wetenschappelijke specialisering. Zeven faculteiten, zevenduizend medewerkers en meer dan dertigduizend studenten uit binnen- en buitenland hebben weinig zicht meer op het totaal. Maar wat de duizenden leden van de universitaire gemeenschap met elkaar gemeen houden, is wat zij doen: onderzoeken, studeren, onderwijzen, besturen, bouwen en identificeren.
Met behulp van deze zes facetten van het Leids academisch leven zoekt De glazen toren naar de gezamenlijke ervaringen van vijftig jaar. Hierbij wordt een universiteit zichtbaar die losgelaten werd door haar statelijke hoeder en een open speelveld betrad, vrij en minder beschermd. Daardoor ontstond een noodzaak om een eigen Leidse koers te bepalen. De universiteit vond zichzelf opnieuw uit: groter, ondernemender, internationaler. Maar ze hervond ook veilige ankerpunten in tradities, oude en nieuwe.
Pieter Slaman is onderwijs- en beleidshistoricus, verbonden aan de Universiteit Leiden. Eerder publiceerde hij onder meer In de regel vrij. 100 jaar politiek rond onderwijs, cultuur en wetenschap.
