Goedgelovig

Even leek het een positief neveneffect van de coronacrisis: de ruimere belangstelling voor wetenschap. Epidemiologen in talkshows, grafieken op de voorpagina van de krant, begrippen als ‘exponentiële groei’ en ‘vals-positief’ in het achtuurjournaal. Nu zou iedereen toch wel gaan inzien hoe belangrijk en noodzakelijk het is om de wereld te bezien door een wetenschappelijke bril.

Helaas, het was van korte duur. Logaritmisch denken botst met onze intuïtie. Het verschil tussen correlatie en causaliteit bleek nog niet zo eenvoudig te doorgronden. Dat wetenschappers het onderling vaak oneens zijn, was voor veel mensen een verontrustend teken aan de wand. En last but not least: de onderbuik is meestal toch wat luidruchtiger dan de ­prefrontale ­cortex.