Een quantumdraai aan de ruimtetijd

De ruimte dijt sneller uit dan onze modellen kunnen verklaren. Morrelen aan de bekende ­ingrediënten van het heelal lijkt niet te werken, ­nieuwe ingrediënten toevoegen evenmin. Daarmee lijkt het tijd om terug naar de tekentafel te gaan.

Eerst klonk er gefluister. Inmiddels klinkt er gejoel. Er is iets serieus mis met ons beeld van de kosmos. ­Wanneer we de snelheid meten waarmee het heelal uitdijt, komen we afhankelijk van de gebruikte methode uit op uiteenlopende resultaten. Het maakt namelijk verschil of we extrapoleren vanuit het vroege universum of dat we metingen verrichten aan exploderende sterren in nabije sterrenstelsels. Het resultaat is dat alle dingen zich sneller van elkaar ver­wijderen dan we eigenlijk verwachtten.