Zijn inzichten zijn zo verweven met ons beeld van de natuur, dat we hem bijna zijn vergeten. Met een nieuwe biografie wil Andrea Wulf ons eraan herinneren wie Alexander von Humboldt was.
Hij haalde nachten al discussiërend door met Goethe en was een grote inspiratie voor Darwin, maar de naam van Alexander von Humboldt (1769 – 1859) is tegenwoordig – zeker buiten academische kringen – een stuk minder bekend. En dat is opmerkelijk, want hij was een van de bekendste wetenschappers van zijn tijd en veranderde op revolutionaire wijze de manier waarop we tegen de natuur aankijken.
Met zijn ideeën was hij zijn tijd vooruit. Hij was de uitvinder van de isothermen – de temperatuur- en luchtdruklijnen op weerkaarten – en van de magnetische evenaar. Hij kwam met het idee van de vegetatie- en klimaatzones die in banen over de aardbol kronkelen. Ruim een eeuw voordat de Club van Rome voor het eerst bij elkaar kwam, waarschuwde Humboldt al dat de mens een invloed op het klimaat uitoefende die voor toekomstige generaties onvoorziene effecten zou kunnen hebben.
Wereldreis
De Duits-Britse historica Andrea Wulf wil Humboldt aan de vergetelheid ontrukken en heeft daarom deze bijna zeshonderd pagina’s tellende biografie geschreven, waarvoor ze de hele wereld over reisde. Ze bezocht niet alleen archieven om zijn boeken en brieven te lezen, maar volgde ook in het voetspoor van Humboldts gedurfde expedities in de meest afgelegen gebieden. Zo beklom hij de hoogste vulkaan ter wereld en reisde door Siberië, waar de bevolking aan miltvuur leed. Het laat zich raden dat het resultaat niet zomaar een biografietje van een studeerkamergeleerde is, maar een spannende levensbeschrijving van een gedreven geleerde die leest als een jongensboek.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees verder: