Veel heeft Elon Musk nog niet onthuld over zijn plannen om internet vanuit de ruimte aan te bieden. Een nieuwe simulatie laat zien hoe het zou kunnen werken en wie het zich zou kunnen veroorloven.
Dat tech-ondernemer Elon Musk een ruimte-internet wil bouwen, is geen geheim. Zijn bedrijf SpaceX heeft van de Amerikaanse telecomtoezichthouder FCC toestemming gekregen om een enorm netwerk te bouwen van duizenden communicatiesatellieten in een lage baan om de aarde. Meer details wil het bedrijf over dit project, dat bekendstaat onder de naam Starlink, niet loslaten.
Onlangs presenteerde Mark Handley van University College London op een conferentie zijn gedetailleerde simulatie van hoe Starlink eruit zou kunnen zien.
AI-assistent kan 113-hulpverlening ondersteunen
Dataspecialist Salim Salmi maakte een AI-tool die 113-hulpverleners ondersteunt.
https://twitter.com/luciangasparini/status/1060117498467627008
Hoewel Musk zegt dat hij wil dat meer dan de helft van al het internetverkeer via Starlink gaat, duidt Handleys simulatie erop dat het project het aantrekkelijkst zal zijn voor flitshandelaren bij grote banken, die bereid zijn flinke sommen geld op te hoesten voor snellere verbindingen om met zo min mogelijk tijdverlies te kunnen speculeren op valuta- en aandelenkoersen.
Om deze simulatie te kunnen maken, combineerde Handley de informatie uit de openbare aanvraag van SpaceX bij de FCC met zijn eigen kennis van computernetwerken.
4425 satellieten
Aanvankelijk zal Starlink bestaan uit 4425 satellieten op 1100 à 1300 kilometer hoogte. Dat zijn er meer dan de actieve satellieten die nu in een baan om de aarde draaien. Volgens Handley is er maar één manier om zoveel satellieten te rangschikken zodat het aantal botsingen tot een minimum beperkt blijft. Hij is er daarom van overtuigd dat zijn simulatie een accurate weergave is van waar SpaceX op mikt.
Een internetbericht dat Starlink verstuurd wordt, start in een grondstation. Dat station zal met een satelliet boven praten door middel van radiogolven. Eenmaal in de ruimte wordt het bericht met lasers van satelliet naar satelliet geschoten totdat het boven zijn bestemming aangekomen is. Vandaar zal naar naar het juiste station op de grond gestuurd worden, weer met behulp van radiogolven.
Berichten die een grote afstand moeten overbruggen kunnen daardoor twee keer zo snel verstuurd worden als door de optische vezels die momenteel op aarde het internet verbindt, ondanks de omweg door de ruimte. Dit komt doordat de snelheid van het signaal in glas lager is dan in de ruimte.
Voor de meeste mensen is het reguliere internet al snel genoeg. Maar voor bepaalde toepassingen, zoals de flitshandel, waarbij fortuinen verdiend en verloren kunnen worden in een milliseconde, zou een dergelijke versnelling miljarden waard kunnen zijn.
De simulatie laat ook zien dat er op bepaalde plekken meer satellieten – en dus een betere dekking – zullen zijn dan op andere plaatsen. Dat geldt voornamelijk op locaties tussen de 47e en 52e breedtegraad noord en zuid, ruwweg boven Londen, Parijs en Frankfurt, en niet ver van New York. Niet toevallig allemaal centra van internationale handel.
Duizelingwekkende kosten
Betalende klanten zullen van cruciaal belang zijn, aangezien de kosten van het lanceren en onderhouden van het netwerk duizelingwekkend hoog zullen zijn. Alleen al het lanceren van een enkele satelliet kost tientallen miljoenen dollars.
De levensduur van een Starlink-satelliet zal slechts een paar jaar zijn, wat betekent dat SpaceX elke paar weken nieuwe satellieten zal moeten lanceren om de ‘overleden’ exemplaren te vervangen. ‘Om er 4425 in de lucht te houden moet je er elke vijf jaar ook zoveel lanceren’, zegt Hugh Lewis van de University of Southampton, die het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigt in het IADC, een intergouvernementeel orgaan dat oplossingen zoekt voor ruimtepuin in een baan rond de aarde.
Dankzij de wereldwijde dekking kan Starlink internet aanbieden op tot nog toe onbereikbare plaatsen, van schepen op zee tot bergdorpen. Het enige dat ervoor nodig is, is een op zonne-energie werkende doos ter grootte van een koffer, die met de dichtstbijzijnde satelliet kan praten.
Hoger doel
In maart heeft SpaceX twee testsatellieten gelanceerd. Het bedrijf is van plan om in 2019 de eerste echte Starlink-satellieten naar boven te sturen. SpaceX is niet ingegaan op een verzoek om reactie van New Scientist.
Op zichzelf is Starlink al een forse onderneming, maar Handley is ervan overtuigd dat het allemaal te doen is om een groter doel te bereiken. ‘Musk is bezig om geld bij elkaar te halen voor het Marsprogamma’, zegt hij.