Het is eetbaar, maar geen delicatesse. In de vervuilde, voedselrijke wateren van Zeeland woekert de zeesla. In de winter kruipt het plantje in de modder, om een winterslaap te houden.
Ecoloog Erik-Jan Malta promoveerde onlangs op een onderzoek van het Nederlands Instituut voor Oecologisch Onderzoek naar de groei van zeesla. Dit wier verandert de ondiepe kustwateren bij Bretagne,de baaien bij Senegal en Kenia, de lagune van Venetië én het Veerse Meer in een groene soep. Malta ontdekte dat zeesla een diepe winterslaap op de bodem van het meer houdt. De plant graaft zichzelf in in de modder en wacht daar, beschermt tegen de vorst, op het voorjaar.
Malta wil de nieuwe kennis over de overwintering tegen de plant gebruiken. “ ’s Winters kun je de bodem omwoelen en de planten verwijderen.” In de zomer is het ‘oogsten’ van de matten een bekende manier om het water schoon te houden. Dit zijn geen structurele oplossingen. Bij Rijkswaterstaat ligt al jaren een plan om een doorlaat naar de Oosterschelde te maken, om de stikstofconcentratie in het meer te verlagen. “Het principe is goed”, merkt Malta op, “maar zeesla groeit als kool. De afwatering van de polder neemt zoveel voedingsstoffen mee, dat het twijfelachtig is of een doorlaat naar de Oosterschelde het probleem oplost.”
‘Bij mannen ruikt het meer naar kaas, bij vrouwen naar ui’: verrassende verhalen over microben
Ze zitten op je neus, op je bord, in je darmen, onder je voeten. Te klein om met het blote oog te zien, met oneindig veel en ...
