Tijdens de lunch houden zeekatten ruimte over voor garnalen bij het avondeten. Door rekening te houden met hun voederschema zorgen deze dieren dat ze meer van hun favoriete maaltje binnenkrijgen.
Zeekatten zijn in staat om de toekomst te voorspellen, gebaseerd op patronen uit het verleden. Niet eerder liet een onderzoek zien dat deze inktvissen zo slim zijn.
‘Ik probeer robots te ontwikkelen die ook echt een nieuwe stap maken’
Hoe werkt vliegen? Dat lijkt een simpele vraag, maar voor luchtvaarttechnicus en bioloog David Lentink is het een levenslange zoektocht.
Pauline Billard, verbonden aan de psychologiefaculteit van de universiteiten van Cambridge (Verenigd Koninkrijk) en Caen (Frankrijk), voerde het onderzoek uit. Ze keek naar de verschillende strategieën van de zeekat om eten te zoeken. ‘De zeekatten toonden complex gedrag, wat mogelijk is door hun geavanceerde hersenen’, vertelt ze. Billard publiceerde de resultaten van haar onderzoek in Biology Letters.
Patronen herkennen
Zeekatten hebben, zo was al bekend, twee verschillende tactieken om aan genoeg eten te komen. Als ze een ruim aanbod aan voedsel hebben, zijn ze selectief: ze eten vooral dat wat ze het lekkerste vinden, namelijk garnalen. Als het voedselaanbod daarentegen weinig keuze biedt, worden de zeekatten opportunistisch. Ze eten dan alles wat ze tegenkomen tot ze genoeg hebben.
Het team van Billard onderzocht hoe de zeekatten van strategie wisselden. De wetenschappers gaven de zeekatten overdag krabbetjes. Als ze de dieren daarnaast elke avond garnalen voerden, aten de zeekatten overdag minder krab. Deze zeekatten waren selectief.
Vervolgens gaven de onderzoekers dezelfde zeekatten op willekeurige avonden garnalen, zonder dat hier een patroon in te vinden was. De zeekatten moesten, om genoeg binnen te krijgen, overdag meer krab eten: ze werden opportunistisch.
Steeds ingewikkelder
‘Het verraste ons hoe snel de zeekatten hun gedrag konden aanpassen’, zegt Billard. ‘Na een paar dagen hadden de zeekatten al door of de kans groot was dat ze garnalen kregen of niet.’
Zelfs als het voederschema van de zeekatten ingewikkelder werd, pasten ze hun strategie aan. Als de zeekatten om de dag garnalen kregen, aten ze minder krabben op de dagen dat er ‘s avonds garnaal op het menu stond.
Voedselvoorkeur
De zeekatten zijn dus in staat om, afhankelijk van het voedselaanbod, hun strategie om aan eten te komen aan te passen. Zo zorgen de zeekatten ervoor dat ze altijd genoeg eten, maar ook zoveel mogelijk van hun geliefde garnalen verschalken.
En die liefde voor garnalen is behoorlijk sterk. Hoewel zeekatten veel verschillende krabbetjes, vissen en inktvissen eten, hebben ze een duidelijke voorkeur. Voorafgaand aan dit onderzoek bestudeerden Billard en haar team 29 zeekatten. Ze gaven elke zeekat vijf keer per dag, vijf dagen lang, de keuze tussen garnalen en krab. De onderzoekers lieten beide hapjes tegelijkertijd in het aquarium zakken, op een gelijk afstand van de zeekat. Zonder uitzondering kozen de zeekatten voor de garnaal.
Waardevol inzicht
‘We wisten nog niet dat zeekatten hun gedrag aanpassen aan de hand van eerdere ervaringen’, zegt Nicola Clayton, hoogleraar cognitie van de Universiteit van Cambridge, die het onderzoek leidde. ‘Deze ontdekking kan een waardevol inzicht bieden in het ontstaan van complexe cognitie.’
