De oceaan lijkt misschien een stille plek, maar als je goed luistert, hoor je misschien het gezang van een vissenkoor.
Het meeste onderwatergezang is afkomstig van solistvissen, die dezelfde klank keer op keer herhalen. Als de klanken van verschillende vissen overlappen, klinkt het als een koor.
Robert McCauley en zijn collega’s van de Curtin University in Perth, hebben gedurende 18 maanden het gezang van vissen opgenomen in de kustwateren van Port Headland in west-Australië. Ze onderscheidden zeven verschillenden koren die tijdens zonsopkomst en -ondergang zingen. Hieronder kun je naar drie ervan luisteren:
Op zoek naar de vliegroute van de grote stern
Ecoloog Ruben Fijn bracht met gps voor het eerst uitgebreid het vlieggedrag van de grote stern in kaart. Zijn onderzoek laat ...
De lage ‘misthoorn’-toon komt van de ombervis (Protonibea diacanthus). Het meer knorrende geluid, dat volgens onderzoeker Miles Persons te vergelijken is met de buzzer uit het spel Dr. Bibber, wordt gemaakt door een soort uit de familie van tijgerbaarzen. Het derde koor bestaat uit wat stillere vleermuisvissen die een ‘ba-ba-ba’ klank produceren.
‘Ik luister nu bijna dertig jaar naar krijsende, brullende en piepende vissen en de verscheidenheid aan geluiden die ze produceren, verbaast me nog steeds,’ zegt McCauly, die het onderzoek leidde.
Geluid speelt een belangrijke rol bij vissengedrag, zoals reproductie, voedsel zoeken en territoriale ruzies. Nachtelijke roofvissen roepen naar elkaar om samen te blijven tijdens de jacht en vissen die overdag actief zijn, gebruiken geluid om hun territorium te beschermen. ‘Je hebt vissenkoren die beginnen bij zonsopkomst en bij zonsondergang, net als bij vogels in het bos,’ zegt Steve Simpsons, een mariene bioloog bij de University of Exeter.
De geluiden werden voor het onderzoek vastgelegd met twee onderwateropnameapparaten. De eerste bevond zich vlak bij de kust van Port Headland en de tweede 21,5 kilometer van de kust vandaan.
‘Met deze opnameapparatuur kunnen we anderhalf jaar lang, 24/7, de geluiden bij Port Headland in de gaten houden,’ zegt Simpson. ‘Ik ken geen duiker die zo lang onder water kan blijven.’
Troebel water
Door langere tijd naar de koren te luisteren, kunnen de onderzoekers het gedrag van de vissen bestuderen. Deze methode van onderzeese ecosystemen onderzoeken, is met name handig in troebele wateren waar slecht zicht is, zoals bij Port Headland.
‘We zijn pas net begonnen met het waarderen van de complexiteit van het zangspel en we hebben nog maar een ruw idee van wat er akoestisch gaande is onderwater,’ zegt McCauley.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees ook: