‘Wij leven in drie parallelle werelden tegelijk’

In het artikel in uw blad komt de reactie: proton -> proton + electron voor en er wordt overgeschreven alsof dit een bestaande reactie zou zijn…. Lijkt me zeer onwaarschijnlijk, want het schendt behoud van lading…..

In relativistisch contexten, de “tijd” kan niet worden gescheiden van de drie afmetingen van ruimte, omdat het passage waargenomen tijd voor een voorwerp hangt af van de snelheid van het voorwerp met betrekking tot de waarnemer en ook op de sterkte van gravitatie gebieden, wat de passage van tijd voor een voorwerp kan vertragen of versnellen.
Typisch onze ruimte bestaat uit drie ruimteafmetingen (lengte, breedte, hoogte), en een tijdelijke afmeting (tijd). De afmetingen zijn onafhankelijke componenten van een gecoördineerd net, nodig om van een punt in een bepaalde „ruimte“ de plaats te bepalen. Bijvoorbeeld, op de bol breedte en lengte zijn twee onafhankelijke coördinaten die samen een uniek plaats bepalen. In plaats-tijd, een gecoördineerd net dat de 3+1 afmetingen overspant bepaalt de gebeurtenissen plaats (eerder dan enkel punten in ruimte), d.w.z., wordt de tijd toegevoegd als een andere afmeting aan het gecoördineerde net. Deze manier de coördinaten specificeert waar en wanneer de gebeurtenissen komen voor. Nochtans, impliceren de verenigde aard van plaats-tijd en de vrijheid van gecoördineerde keus het toestaat dat de tijdelijke coördinaat in één gecoördineerd systeem uitdrukken zowel tijdelijke als ruimtecoördinaten in een ander gecoördineerd systeem vereist. In tegenstelling tot in normale ruimte coördinaten, zijn er nog beperkingen voor hoe de metingen ruimte tijdelijk kunnen worden gemaakt. Deze beperkingen beantwoorden ruwweg aan een bijzonder wiskundig model welke van Euclidische ruimte in zijn manifest verschilt symmetrie.
Tot het begin van de 20ste eeuw, werd de tijd verondersteld onafhankelijk van “beweging” te zijn, nochtans, recentere experimenten openbaarde dat de tijd bij hogere snelheden van het verwijzingskader (object) met betrekking tot een ander verwijzingskader vertraagt. Dergelijke fenomeen werd al snel geroepen als “tijd uitzetting”, en wordt verklaard binnen speciale relativiteit theorie. Vele experimenten hebben tijduitzetting bevestig, zoals het “decay van muon” vanuit kosmische straal douches en het vertragen van atoom klokken aan boord van a ruimte shuttle met betrekking tot gesynchroniseerde verbindende aards klokken. De duur van tijd kan daarom al naar gelang variëren akkoord met de gebeurtenissen en de verwijzingskaders.
“Tijd” is één van de fundamentele fysieke hoeveelheden in beide Internationaal Systeem van Eenheden en Internationaal Systeem van Hoeveelheden. Bij voorbeeld, een hoeveelheid van massa kan worden aangegeven met het symbool m, en kan aangeduide worden met de expressie in de units kilogram (kg), pond (lb), or daltons (Da).
“Tijd” wordt gebruikt om andere hoeveelheid te bepalen zoals snelheid- zo zou het bepalen van tijd in termen van dergelijke hoeveelheden in cirkelvormigheid van definitie resulteren in een operationele definitie.
Duff, Okun, Veneziano, ibid. p. 3. “There is no well established terminology for the fundamental constants of Nature. … The absence of accurately defined terms or the uses (i.e., actually misuses) of ill-defined terms lead to confusion and proliferation of wrong statements.”
De operationele definitie laat terzijde de vraag of er iets genaamd “tijd” bestaat, behalve de tellende eenheid van enkel vermelde activiteit, en dat kan worden gemeten. Onderzoeken van één enkel geroepen continuüm plaats-tijd breng vragen teweeg ruimte en vragen over “tijd”, vragen die hun wortels hebben in de werkzaamheden van vroege studenten van natuurlijke filosofie.
Voorts kan het zijn dat er een subjectieve component aan tijd is, maar al dan niet de tijd zelf, die als sensatie „wordt gevoeld“, of dat een oordeel is, is een kwestie van debat.