Een vrouw met een bijzondere vorm van synesthesie heeft enorme lachbuien als ze andere mensen gekieteld ziet worden. Onderzoekers zeggen dat haar toestand een tipje van de sluier oplicht van hoe wij empathie voelen.
De vrouw, die bekendstaat als ‘TC’ , heeft spiegel-aanraking-synesthesie. Dat zorgt ervoor dat ze iets voelt op haar eigen lichaam als ze andere mensen dingen ziet aanraken.
Dat wordt veroorzaakt door spiegelneuronen in de hersenen. Wanneer we iemand anders aangeraakt zien worden, gedragen die zich op dezelfde manier als wanneer we zelf aangeraakt worden. Normaal gesproken helpen ‘vetosignalen’ uit andere delen van ons lichaam ons onderscheid te maken tussen onszelf en de ander. Bij mensen met spiegel-aanraking-synesthesie zijn deze vetosignalen zwakker, waardoor het brein een vertroebeld zelfbeeld heeft.
Ieder mens een persoonlijk dieet
Gezondheidseconoom Milanne Galekop onderzocht gepersonaliseerde diëten. Zijn die echt de moeite en de kosten waard?
Om uit te zoeken hoe dat zich verhoudt tot kietelen, bedachten Vilayanur Ramachandran en Claudia Sellers van de University of California een aantal proefjes met TC. Ze kietelden haar bijvoorbeeld onverwacht, lieten haar kijken naar andere mensen die gekieteld werden en bestudeerden in welke mate ze moest lachen om grappige situaties.
Empathiespectrum
In het algemeen lachte TC niet meer dan iemand zonder synesthesie, ontdekten de onderzoekers. Maar als ze iemand anders onder de oksel gekieteld zag worden, barstte ze in lachen uit en probeerde ze het te stoppen door haar hand onder haar eigen oksel te plaatsen – wat leek te helpen.
Toen TC een video-opname van haarzelf bekeek terwijl ze gekieteld werd, leidde dat volgens Sellers ‘tot een apocalyptische aanval van onbeheersbaar lachen’, alsof ze een dubbele dosis kietelen kreeg.
Het samenspel tussen hoe we onszelf en de ander representeren in ons brein speelt waarschijnlijk een belangrijke rol in hoe wij empathie ervaren, zegt Michael Banissy van de University of London. ‘Volgens recente theorieën verklaart dit mogelijk individuele verschillen in empathie.’
Sellers beaamt dat. Ze zegt dat het vermogen om de toestand van anderen na te bootsen in je eigen lichaam geen uniek verschijnsel is, maar een extreem voorbeeld van iets dat we allemaal doen. ‘We bevinden ons allemaal ergens op het spectrum van empathie’, zegt ze.
De onderzoekers publiceerden hun werk in Neurocase.
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder:
- Waarom begrijpen wij leed van de ander?
- Hoe je met minder empathie een burn-out kunt voorkomen
- Is pijn besmettelijk? Eerste aanwijzingen gevonden voor overdraagbaarheid