Wetenschappers waren het lange tijd niet eens over wat er gebeurt als je vingers knakken. Een Amerikaans onderzoeksteam brengt daar verandering in, door het knakken van vingers te filmen in een MRI-scanner. Hun resultaten verschenen op 15 april in het vakblad PLOS ONE.
Bron: University of Alberta
Wat veroorzaakt het ‘knakkende’ geluidje als je aan vingers trekt of met je knokkels kraakt? Om dat te ontdekken stopte een van de onderzoekers stuk voor stuk zijn vingers in een buisje. Het buisje zat vast aan een kabel waar langzaam aan getrokken werd, totdat de vinger ‘knak’ zei. De MRI-opnamen lieten zien dat elke ‘knak’ slechts 310 milliseconden duurde.
Vacuüm
Wat blijkt? Tijdens het knakken vormt er een klein beetje ruimte in het gewricht. Deze ruimte, die is begrensd door zogeheten synoviaal slijmvlies, is gevuld met ‘gewrichtsvloeistof’. Het stroperige en supergladde goedje zorgt er normaal gesproken voor dat gewrichten soepel bewegen. Tijdens het knakken ontstaat in de vloeistof een kleine holte, gevuld met gas.
Softies? Sneeuwvlokjes? Niks daarvan – Gen Z is superkrachtig, zegt deze neurowetenschapper
Niks sneeuwvlokjes. Volgens neurowetenschapper Eveline Crone zijn hedendaagse jongeren juist sterk in een extreem ingewikkelde tijd.
‘Het lijkt een beetje op het vormen van een vacuüm’, zegt onderzoeksleider Greg Kawchuk in een persverklaring. ‘De gewrichtsoppervlakken scheiden zich van elkaar, maar er is niet genoeg vloeistof aanwezig om deze nieuwe ruimte te vullen. Daardoor ontstaat er een holte – en dat gaat gepaard met het knakkende geluid.’
Is het knakken nou goed of slecht voor je? Hoewel de kracht die achter een ‘knak’ schuilt wel degelijk genoeg is om harde oppervlakken te beschadigen, lijkt het erop dat veelvuldig knakkende mensen geen schade oplopen op de lange termijn. De wetenschappers hopen dat vervolgonderzoek kan uitwijzen waarom dat zo is. Dat zou toepassingen kunnen hebben in de medische wereld, bij het voorkomen of genezen van gewrichtsbeschadigingen.
Lees ook: