De huid van rokers veroudert een stuk sneller dan die van niet-rokers. Volgens Britse onderzoekers activeert rook een eiwit dat collageen in de huid afbreekt.
Professor Antony Young en zijn collega’s van de St. Thomas School of Medicine zijn stellig in het tijdschrift The Lancet van 24 maart: “Rokers zien er ouder uit dan niet-rokers van dezelfde leeftijd, je kunt een roker zelfs herkennen aan zijn huid.”
Sigarettenrook activeert het gen voor een metalloproteïnase (MMP-1). Dat breekt op zijn beurt het collageen in de huid af. Collageen is het belangrijkste structurele eiwit in de huid: het houdt de huid elastisch en soepel. Verdwijnt het collageen, door ouderdom of door andere oorzaken, dan ontstaan kleine verzakkingen en rimpels. Kortom, de huid wordt ouder.
Hoe zorg je voor je microbioom?
Goede voeding, genoeg slaap, weinig stress en een fijn sociaal leven: er zijn genoeg manieren om het microbioom een handje te helpen.
“We weten al langer dat huidcellen in de reageerbuis op sigarettenrook reageren door MMP-1 af te geven,” zegt Young. “Maar we hebben nu ook in de huid van vrijwilligers kunnen nagaan of er een verschil bestaat tussen rokers en niet-rokers. Dat verschil is er en het is zelfs hoogst significant. Zeker de combinatie van ultraviolet licht van de zon en roken is funest voor de huid.” Co-auteur Christine Lahmann vertelde het BBC-radionieuws dat als het collageen eenmaal is afgebroken, er geen weg meer terug is. “Het is ironisch,” zei ze, “hoe jonge dertigers veel geld uitgeven aan allerlei anti-verouderingscrèmes maar tegelijkertijd hun huid zwaar op de proef stellen door te roken en te zonnebaden. Zonde van al het geld.”
Zoals verwacht was een vertegenwoordiger van de tabaksindustrie er snel bij om de onderzoeksresultaten te bagatelliseren. “De studie is te klein om werkelijk enige significante gegevens voort te brengen,” zei hij. “De auteurs gebruiken zelf in hun conclusies de woorden ‘kan’ en ‘mogelijk’ en ze kunnen niet uitsluiten dat hun resultaten beïnvloed werden door het zonlicht.”
Deze vertegenwoordiger mag echter teruggaan naar de schoolbanken om zijn cursus statistiek te herhalen: de studie van Lahmann en Young is wel degelijk statistisch significant. Sterker nog, als die significantie al bij een kleine studiepopulatie van twintig rokers ten opzichte van twintig niet-rokers tot uiting komt, is het effect wellicht erg groot.
Peter Raeymaekers
