Ruimtesonde New Horizons van ruimtevaartorganisatie NASA koerst richting een klein rotsblok in de uiterste regionen van het zonnestelsel. Van die ruimterots weten we nog niet veel, maar mogelijk heeft-ie wel een maantje.
New Horizons vloog in 2015 nog langs Pluto, maar zette daarna kordaat koers richting Kuipergordelobject 2014 MU69, een miljard kilometer verderop. Omdat MU69 zo ver weg staat, hebben we nog nauwelijks een idee hoe het hemellichaam eruitziet.
Uit de weinige waarnemingen die wel gedaan zijn, hebben astronomen kunnen afleiden dat MU69 een van drie vormen heeft: het is óf een dikke pinda, óf een rots uit twee delen die elkaar net raken, óf het zijn twee losse rotsen die in een baan om elkaar heen draaien.
Thomas Hertog werkte samen met Stephen Hawking en onderzoekt de oerknal
Tijd en natuurwetten zijn voortgekomen uit de oerknal, in een chaotisch proces van toevalligheden, zegt theoretisch natuurkun ...
Verre ster
Het meeste wat we van MU69 weten, is afkomstig van foto’s die genomen zijn wanneer het kleine rotsblok tussen ons en een verre ster passeert. Op die momenten kunnen we uit zijn schaduw proberen af te leiden welke vorm en grootte hij heeft.
Een van die momenten vond plaats op 10 juli. Toen spotten onderzoekers een extra dipje in het licht van een ster waar MU69 voorlangs vloog. Dit extra dipje zou veroorzaakt kunnen zijn door een minuscule maan. Als dat klopt, zou New Horizons nog een tweede plek hebben waar hij zijn camera’s op kan richten wanneer-ie begin 2019 langsvliegt.
‘We weten pas hoe MU69 er echt uitziet wanneer we er zijn. Pas daarna kunnen we de ruimterots echt gaan begrijpen’, zegt New Horizons-teamlid Marc Buie.
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: