Een piepklein robotje kan tot wel 2000 keer zijn eigen gewicht verslepen. De supersterke bot, MicroTugs genaamd, is ontwikkeld door onderzoekers van de universiteit van Stanford.
Bron: Karen Ladenheim
Het is geen koud kunstje, wat deze kleine robot voor elkaar krijgt. Ter vergelijking: als een mens dezelfde trekkracht zou hebben, zou hij of zij een blauwe vinvis kunnen verslepen over het land.
Gekko
Om de grote trekkracht te realiseren, keken de robotbouwers af bij de natuur. De MicroTugs-robot, en een serie vergelijkbare bots van dezelfde makers, hebben onder andere trucjes geleend van de gekko. De voeten van de robots hebben kleine rubberen uitsteeksels die kunnen buigen en zo met een maximaal oppervlak aan de ondergrond kunnen hechten. Wanneer een robot zijn voet optilt, worden de uitsteeksels weer recht en laten ze daardoor de ondergrond los zodat de bot kan verplaatsen.
AI-assistent kan 113-hulpverlening ondersteunen
Dataspecialist Salim Salmi maakte een AI-tool die 113-hulpverleners ondersteunt.
Varianten
De makers bouwden robots van verschillende afmetingen, die dus ook allemaal hun eigen, ongelofelijke trekkracht hebben. Een minuscule bot (die onder de microscoop gebouwd moest worden!) weegt bijvoorbeeld 20 milligram, maar kan 500 milligram dragen. Een andere robot van 9 gram tilt moeiteloos een kilogram zwaar object op. Daarbij kan de robot zelfs verticaal tillen, terwijl hij tegen glas geplakt zit. In de video is te zien hoe deze kleine robot een verouderd model draagt: de StickyBot, een gekko-achtige robot die de onderzoekers in 2006 onthulden. De MicroTugs, die 12 gram weegt, kan 2000 keer dat gewicht verslepen.
Bouw
De onderzoekers hopen nu een manier te vinden om de robots samen te laten werken. Zo zouden de MicroTugs ijzersterke hulpkrachten kunnen worden in bijvoorbeeld de bouw. De robotbouwers zullen hun werk volgende maand presenteren bij de Internationale Conferentie voor Robotica en Automatisering in Seattle.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees ook: