Astronomen hebben berekend dat we kernbommen kunnen gebruiken om te voorkomen dat een meteoriet van het formaat planet killer inslaat op de aarde, zoals gebeurt in de film Don’t look up.
Volgens nieuw onderzoek kunnen we de aarde redden als een ruimterots op ramkoers met onze planeet ligt, zelfs als we maar een paar maanden tijd hebben om in te grijpen.
De recente sciencefictionfilm Don’t Look Up van Netflix vertelt een verhaal waarin astronomen een 10 kilometer brede komeet ontdekken die binnen zes maanden op de aarde zal botsen. De film laat zien hoe zij proberen de wereld te waarschuwen voor de naderende ramp, en politici smeken de nodige maatregelen te nemen om een catastrofe te voorkomen.
Thomas Hertog werkte samen met Stephen Hawking en onderzoekt de oerknal
Tijd en natuurwetten zijn voortgekomen uit de oerknal, in een chaotisch proces van toevalligheden, zegt theoretisch natuurkun ...
Hoewel het verhaal bedoeld is als een metafoor voor klimaatverandering, vroegen Philip Lubin en Alexander Cohen, kosmologen aan de Universiteit van Californië in Santa Barbara, zich af of een dergelijk scenario in de echte wereld te overleven is. ‘Het lijkt erop dat dat zou kunnen’, zegt Lubin.
Reactietijd
Als we enkele jaren hebben om te handelen, zou de beste strategie zijn om de baan het inkomende object af te buigen. Als we echter maar zes maanden de tijd hebben om een ruimterots van deze omvang te stoppen, zouden we in plaats daarvan atoombommen moeten gebruiken om het object te ‘demonteren’, zo ontdekten Lubin en Cohen. Ze schatten dat dit mogelijk is met minder dan 10 procent van het huidige nucleaire arsenaal op de wereld.
De kernbommen zouden moeten worden uitgerust met duizend speervormige dieptebommen. Deze kunnen worden gelanceerd op een van de twee superraketten die momenteel in ontwikkeling zijn: NASA’s Space Launch System of het herbruikbare Starship van SpaceX. Beiden zullen de komende maanden hun eerste testvluchten maken.
De lancering zou vijf maanden voordat de planetoïde of komeet zou inslaan moeten gebeuren. Dat betekent dat we maar een maand zouden hebben voor de voorbereiding. ‘Je moet er klaar voor zijn. Je kunt niet wachten’, zegt Lubin.
Versplintering
De dieptebommen zouden een maand voor de inslagdatum toeslaan en exploderen in steeds kleinere ringen rond het middelpunt van het object. Dat zou ons de grootste kans geven om het in voldoende kleine fragmenten op te breken, die grotendeels uit het pad van de aarde zouden worden geduwd.
‘Zal een van die fragmenten op aarde neerkomen? Waarschijnlijk wel’, zegt Lubin. ‘Maar als het een keuze is tussen iedereen die sterft of sommigen, moet je die keuze maken.’
Detlef Koschny, voorzitter van de planetaire defensieafdeling van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA, zegt dat het idee aannemelijk lijkt. Hij vraagt zich wel af of we genoeg tijd zouden hebben om in actie te komen. ‘Zelfs als er genoeg nucleaire explosieven zijn, moet je die nog steeds binnen vier weken op een raket krijgen’, zegt hij. ‘Ik zie niet in hoe dat kan gebeuren.’
Gelukkig geven bestaande waarschuwingssystemen geen reden om te denken dat we zo’n massale mobilisatie binnenkort nodig hebben. ‘Er is niets waar we ons de komende honderd jaar zorgen over hoeven maken’, zegt Áine O’Brien, astrofysicus aan de Universiteit van Glasgow in het Verenigd Koninkrijk, ‘maar het is altijd gaaf om dit soort dingen te lezen.’
