Als er in de eerste seconden na de oerknal zwarte gaten zijn ontstaan, dan zijn er nu misschien overal kolossale clusters van dit soort oer-zwarte gaten – alleen zijn die zo goed als onzichtbaar.
In het pasgevormde heelal was alles zo dicht opeengepakt, dat de straling die de kosmos vulde mogelijk is ineengestort tot zogeheten primordiale zwarte gaten. Als deze oer-zwarte gaten sindsdien in leven zijn gebleven, zijn ze vermoedelijk een stuk kleiner geworden. Dat maakt ze veel moeilijker waar te nemen dan zwarte gaten die op de gebruikelijke manier zijn ontstaan, namelijk door de ineenstorting van een zware ster.
Theoretisch natuurkundige Juan García-Bellido van de Autonome Universiteit van Madrid voerde met zijn collega’s meer dan vijfduizend simulaties uit om te zien hoe deze primordiale zwarte gaten zich kunnen hebben ontwikkeld. De onderzoekers ontdekten dat er nu misschien wel clusters van zwarte gaten zijn die zich uitstrekken over duizenden lichtjaren.
Thomas Hertog werkte samen met Stephen Hawking en onderzoekt de oerknal
Tijd en natuurwetten zijn voortgekomen uit de oerknal, in een chaotisch proces van toevalligheden, zegt theoretisch natuurkun ...
Elk van die zwarte gaten is dan ongeveer zo zwaar als de zon en slechts een paar kilometer groot. De zwaartekracht veroorzaakt een onderling gestoei dat ertoe kan leiden dat een zwart gat met ongeveer 1000 kilometer per seconde uit het cluster wordt geslingerd.
Dat betekent dat er wellicht moeilijk waarneembare zwarte gaten met hoge snelheid door de ruimte jakkeren. Volgens García-Bellido is er desondanks geen reden tot zorg. ‘De kans dat een zwart gat dat uit zo’n cluster is gekatapulteerd binnenkort het zonnestelsel treft, is één op vele, vele triljarden’, zegt hij.
Donkere materie
De onderzoekers zagen verder dat deze clusters van zwarte gaten en de losse zwarte gaten die ze door het heelal laten vliegen, zich hetzelfde zouden moeten gedragen als donkere materie. Dit is het mysterieuze spul waarvan we het bestaan alleen kunnen afleiden uit zijn zwaartekrachtseffecten op omringende objecten.
Dat betekent volgens García-Bellido dat als primordiale zwarte gaten daadwerkelijk bestaan, die de oplossing kunnen zijn voor de langdurig openstaande vraag waar donkere materie uit bestaat.
