Eenmaal uitgestorven, kan een soort niet meer tot leven worden gewekt of herschapen, zo vermeldt de website van het World Wildlife Fund in Engeland Jaarlijks sterven er zo’n 15.000 tot 20.000 soorten uit.

Misschien dat DNA-technieken hoop bieden, bijvoorbeeld voor de mammoet, die enkele duizenden jaren geleden nog de aardbodem bewandelde. De Amerikaanse biogeneticus Raul Cano, werkzaam aan de California Polytechnic State University, wil met Japanse en Russische collega’s het DNA van een onlangs gevonden mammoet klonen. De meest vooruitstrevend technieken zijn op zijn laboratorium aanwezig. De betreffende mammoet is opgedoken in de permafrost van Siberië en bevat een ongekende hoeveelheid weefsel. De meest realistische methode lijkt wel de techniek die is gebruikt bij de schepping van het schaap Dolly, waarbij het DNA uit de celkern van een wolharige mammoet wordt overgebracht in de eicel van een olifant

Er zijn meer uitgestorven dieren die wellicht een kans maken om weer de Aarde te bevolken. Her en der zijn nog botten en mogelijk ander weefsel in musea te vinden. Uitgestorven vogels die tot de verbeelding spreken, zijn bijvoorbeeld de grote alk, de dodo, waarvan nog enkele resten in het Ashmolean Museum in Oxford liggen, en de moa. Een recenter uitgestorven vogel is de passenger pigeon, waarvan de laatste, Martha, op in 1914 in een dierentuin in Cincinatti stierf.

Een uitgestorven ondersoort van de zebra is de quagga. Weliswaar is er een plan om door kruisen van zebra’s quagga-achtigen te verkrijgen, maar voor een echte revival lijkt klonen van oud DNA toch wel de enige mogelijkheid. Een andere kandidaat is de Patagonische reuzenluiaard, waarvan botten ondermeer te vinden zijn in het Joseph Moore Museum in Richmond, naast die van de mastodont en de reuzenbever.

Rest ons natuurlijk de vraag of dergelijke activiteiten ethisch en biologisch verantwoord zijn. Zitten we te wachten op een Pleistocene Park of een Eocene Park. Van de mammoet kan men zich afvragen of die wel goed wil gedijen in het opwarmende klimaat. Een enkele mammoet zal sowieso een eenzaam bestaan leiden. Voor het voortbestaan van een soort is daarnaast een zekere genetische variatie noodzakelijk, en zeker in die gevallen waarin DNA van uitgestorven dieren met moeite kan worden gevonden, zal die variatie moeilijk verkrijgbaar zijn.

Drs Erick Vermeulen

Hyperlinks uit het septembernummer