De dunne darm neemt de eiwitten in vleesvervangers minder goed op in de bloedbaan dan eiwitten uit kipfilet. Dat concluderen Amerikaanse voedingswetenschappers nadat zij darmweefsel kweekten in het lab.
Het lichaam neemt eiwitten uit plantaardige vleesalternatieven, die afkomstig zijn van tarwe en soja, mogelijk minder goed op dan eiwitten uit kip. Deze vondst biedt inzicht in de voedingswaarde van vleesvervangers, zeggen voedingswetenschappers Da Chen en Osvaldo Campanella, die het onderzoek uitvoerden aan de Ohio-staatsuniversiteit in de Verenigde Staten.
In een laboratoriumexperiment kweekten Chen, Campanella en hun collega’s een laagje menselijke darmcellen. Die verdeelden ze over verschillende schalen. Vervolgens lieten ze enzymen uit de maag en dunne darm een plantaardige vleesvervanger of een gekookte kippenborst verteren. Daarna plaatsten ze het verteerde product in de verschillende schalen met darmcellen.
Nieuwe technologie onthult het verborgen leven van dinosauriërs
Van migrerende planteneters tot toegewijde ouders: paleontologen ontrafelen stukje bij beetje het gedrag van dinosauriërs.
Minder eiwitopname
Het team mat de hoeveelheid eiwitfragmenten – of peptiden – die de laag darmcellen doordrong. Dat bootst de absorptie van eiwit door de darm na.
Vier uur na toevoeging aan het schaaltje, wat de maximale tijd is die de dunne darm nodig heeft voor voedselopname, bekeken de onderzoekers het resultaat. Bij de vleesvervanger had ongeveer twee procent minder eiwit zich door de darmcellen verplaatst, vergeleken met de kipfilet. Hoewel dit een klein procentueel verschil is, konden de onderzoekers uitsluiten dat dit resultaat een toevalstreffer betrof.
Het eten van vleesalternatieven kan er dus toe leiden dat minder eiwit in de bloedbaan belandt. De onderzoekers gingen niet na of deze verminderde absorptie leidt tot een eiwittekort.
In het tweede deel van het experiment analyseerde het team de peptiden van het verteerde voedsel. Ze ontdekten dat eiwitfragmenten van kipfilet kleiner en beter oplosbaar in water zijn dan peptiden van vleesvervangers. Het is aangetoond dat peptiden met kleinere afmetingen en een hogere oplosbaarheid zich gemakkelijker door darmcellen verplaatsen, zeggen Campanella en Chen.
Versimpelde versie
Er zijn wel beperkingen aan het onderzoek. Zo is het laboratoriummodel een sterk vereenvoudigde versie van de echte darm, zeggen de onderzoekers. In een echte darm moeten de peptiden eerst een slijmlaag passeren die als filter dient, voordat ze het dekweefsel van de darm bereiken. In dit model had het darmweefsel geen slijmlaag.
De absorptie van eiwitten kan ook anders zijn in de dikke darm, waar voedsel tot 24 uur kan blijven liggen. Die tijdspanne werd niet getest in het experiment. Tot slot hangt de eiwitopname van specifieke vleesvervangers en andere vleessoorten dan kipfilet af van hun individuele samenstelling en verwerking.
Ondanks hun resultaten blijft het team erbij dat plantaardige vleesalternatieven waarschijnlijk een goede eiwitbron zijn. Hoewel bij deze vleesvervangers minder peptiden worden geabsorbeerd, leveren ze nog steeds een goede combinatie van aminozuren en kunnen ze een adequate aanvulling zijn op een goed uitgebalanceerd dieet, zeggen Campanella en Chen.
