Stiekem een slechte film kijken is in de toekomst wellicht niet meer mogelijk, want uit hersenscans van filmkijkende proefpersonen valt af te leiden welke beelden zij zagen.
Neurowetenschappers van de universiteit van Californië in Berkeley lieten proefpersonen in een fMRI-hersenscanner kijken naar trailers, korte voorvertoningen van bioscoopfilms. Vervolgens wisten ze met behulp van een algoritme en fragmenten uit YouTube-filmpjes de bekeken filmfragmenten te reconstrueren. Het onderzoek verscheen eind september in Current Biology.
In hun studie richtten de onderzoekers zich op de hersengebieden die vorm en beweging registreren. ‘Dat zijn relatief primitieve functies in vergelijking met bijvoorbeeld het herkennen van objecten’ zegt Jack Gallant, een van de betrokken onderzoekers. De vorm en beweging in de reconstructies kloppen dan ook redelijk goed. Wel zijn de beelden onscherp en blokkerig.
De onderzoekers hopen met vervolgonderzoek meer inzicht te krijgen in de innerlijke wereld van mensen die niet kunnen praten, bijvoorbeeld doordat ze een beroerte hebben gehad. Dergelijke toepassingen liggen echter nog ver in de toekomst.
‘Bij mannen ruikt het meer naar kaas, bij vrouwen naar ui’: verrassende verhalen over microben
Ze zitten op je neus, op je bord, in je darmen, onder je voeten. Te klein om met het blote oog te zien, met oneindig veel en ...
Filmpje met de trailer (links) en de reconstructie (rechts). Bron: youtube
Francien Yntema