Een van de grootste mysteries van de kosmologie is mogelijk opgelost

De metingen weerspiegelen een eenparig versneld uitdijend heelal. Dit komt overeen met mijn bevinding als natuurfilosoof die neomoderne wetenschap beoefend.

Onderbouwing 1.

…a = Als waar is.
…i = Is ook waar.

1a Voor heelal (gevulde ruimte) geldt: is omsloten door lege ruimte.
2i Voor heelal (gezien van buitenaf) geldt: heeft wél een midden; is begrensd.

2a Voor heelal (gezien van buitenaf) geldt: heeft wél een midden; is begrensd.
3i Voor heelal (gezien van binnenuit) geldt: heeft niét een midden; is onbegrensd.

4a Voor uitdijing heelal (gezien van binnenuit) geldt: is eenparig wél versneld.
5i Voor uitdijing heelal (gezien van buitenaf) geldt: is eenparig niét versneld.

Onderbouwing 2.

Uitgangspunt.
Voor verzameling materieel stelsels, waarbij uitwendige om centrum draait geldt: Heeft predicaat ‘Compleet’ [Verzameling ‘Materieel stelsel’].
Toelichting:
o Het betreft verzameling subatomair-, atomair-, planeet-, zonne- en sterrenstelsel.

…a = Als waar is.
…i = Is ook waar.

1a Voor atomair-, planeet- en zonnestelsel geldt: is niét uiterste in grootte; doet elkaar aantrekken.
2i Voor meerdere soorten stelsels als niét uiterste in grootte geldt: doet elkaar aantrekken.

2a Voor meerdere soorten stelsels als niét uiterste in grootte geldt: doet elkaar aantrekken.
Toelichting:
o Het betreft atomair-, planeet- en zonnestelsel.
3i Voor één soort stelsel als wél uiterste in grootte geldt: Doet elkaar aantrekken.
Toelichting:
o Het betreft subatomair stelsel.

3a Voor één soort stelsel als wél uiterste in grootte geldt: Doet elkaar aantrekken.
2a Voor meerdere soorten stelsels als niét uiterste in grootte geldt: Doet elkaar aantrekken.
4i Voor stelsels (≠ sterrenstelsel) geldt: Doet elkaar aantrekken.
Toelichting:
o Het betreft subatomair-, atomair-, planeet- en zonnestelsel.

4a Voor stelsels (≠ sterrenstelsel) geldt: Doet elkaar aantrekken.
5i Voor stelsels (= sterrenstelsel) geldt: Doet elkaar afstoten.
Toelichting:
o Naarmate de tijd verstrijkt zal de eenparig versnelde uitdijing afnemen. Dit omdat de afstand tussen de onderlinge sterrenstelsels groter wordt.

Samenvatting.

Met het verschil van metingen gaat het dezelfde kant op als met de zwaartekracht. Op basis van waarnemingen (direct of indirect) zijn die verschijnselen niet te verklaren.

We blijven nog steeds met een probleem zitten en wel met de oerknal restanten, die zijn 400 miljoen jaar oud en zou de doorsnede maximaal 800miljoen lichtjaar zijn, maar wat wij op 13,4 miljardlichtjaar afstand rondom ons kunnen zien en zou dat een doorsnede hebben van 26,8 miljard lichtjaar zijn. Nu heb ik wel eens opgevangen, dat als je sterrenstelsels met 90% van de lichtsnelheid zich zien verwijderen van ons, in het noorden en zuiden, dat je niet mag zeggen dat ze 1,8 maal de lichtsnelheid zich van elkaar verwijderen en je daarmee als observator wordt geminacht met zo een antwoord. We hebben ook een probleem met de Constante van Hubble, waar jaren geleden we nog een elektromagnetisch medium hadden, maar als je beredeneerde dat het licht van een sterrenstelsel met 10% roodverschuiving, dat hier aan kwam met de lichtsnelheid er 90% van de golfjes over bleven, maar als je beredeneerde dat als je dat licht verder door stuurde naar een sterrenstelsel met ook 10% roodverschuiving er van de 90 golfjes die we van dat eerste stelsel binnen kregen, er bij het volgende stelsel nog 90% van over bleef en je dan geen dubbele roodverschuiving bij een dubbele afstand hebt. Vervolgens krijg je te horen dat we geen elektromagnetisch medium hebben, maar fotonen in het vacuum en lijkt het er op dat het speciaal voor deze vergelijking is ontworpen, om dan toch vooral de Constante van Hubble overeind te houden. Met fotonen in het vacuum kan je er van uit gaan dat die fotonen eenmaal uitgezonden hun uitgezonden snelheid behouden en komen deze fotonen van een sterrensetslel met 10% roodverschuiving dan bij ons aan met 90% van de golfjes aan, ook al komt het gewoon met de lichtsnelheid je telescoop in, als je die fotonen dan nog verder laat gaan en je redeneerd dat ze hiervandaan met 90% van de lichtsnelheid naar het volgende sterrenstelsel gaan met ook 10% roodverschuiving, dan komen die foronen daar met 80% van de lichtsnelheid aan en heb je 80 golfjes van de oorsprokelijke golfjes over, dan klopt de Constante van hubble weer, alleen zou het verhaal van de oerknal dan niet kloppen, als je het licht van de oerknal restanten neemt die een roodverschuiving van 97,5% hebben en die fotonen dan met 2,5% van de lichtsnelheid onze kant op komen en er 536 miljard jaar over doet om ons te bereiken, dan is dat niet te verenigen met de oerknal. Dan krijg ik enige tijd later te horen dat het met de relativiteitstheorie, gewoon met de lichtsnelheid vanaf de oerknalrestanten hierheen komt, met andere woorden, het zou de 13,4 miljardlichtjaar gewoon met de lichtsnelheid overbruggen. Dan zijn er een aantal mogelijkheden, de fotonen zijn met 1,975 maal de lichtsnelheid uitgezonden door de bron, dat zou botsen met het reit dat je niet sneller als het licht kan gaan, dan zou je kunnen denken, dat het elektromagnetisch medium in het heelal aan onze poisitie is geklonken, waar alle andere objecten zich doorheen bewegen en hun straling af geven en alleen door ons het heelal zo kan worden waargenomen, alsof wij het middelpunt zijn en die indruk word dan bevestigd door de oerknal restanten die we rondom ons kunnen waarnemen. Of we zitten in een relatief stabiel heelal, waar de roodverschuiving door iets anders wordt veroorzaakt, waar ik niet zo lang geleden op ving dat we een accelererende roodverschuiving hadden, die met het krimpen van atomen te verklaren is en waar de oerknal aanhangers, ook niet direct een verklaring voor hadden, omdat het er op leek dat de sterrenstelsels van elkaar weg leken te accelereren maar kon men dat verder niet verklaren, wat op enige wijze zichtbaar was en kwam men met donkere energie, die een groot deel van de massa van het heelal zou uitmaken, maar is daar nog geen enkel duidelijk bewijs voor gevonden. Voor het krimpen van de atomen, zou dat een stuk makkelijker zijn, omdat je dan geen Constante van Hubble en van Planck zou hebben die alleen in een gelijkmatig uitdijend heelal past. Nu horen we wel dat je sterren hebt die helpt om de afstanden te kunnen bepalen, maar hebben we ook de mogelijkheid van de parallax, maar lijkt het er op dat die mogelijkheden die het meest nouwkeurig zijn, niet worden gebruikt. Wij met ons Zonnestelsel, razen met 840.000 kilometer per uur door de ruimte, om het melkweg centrum heen en waar Hubble honderd jaar geleden zijn foto´s maakte die tot de oerknal lijde, zijn we intussen met 840.000kilometer per uur al honderd jaar onder weg en hebben 720.000.000.000 kilometer afgelegd en daarmee kan je een parallax maken die 2400 maal groter is als Hubble 100 jaar geleden gebruikte, door de oude foto´s van hubble te gebruiken en dat te vergelijken met de foto´s van nu, waar je met de oude 2,5 meter spiegeltelescoop die Hubble gebruikte en een parallax gebruikte waar hij 200 lichtjaar ver de afstanden kon berekenen, je nu met zijn telescoop 480.000 lichtjaar ver de afstanden kan berekenen en dat is ruim 2 maal zo ver als onze melkweg groot is, maar lijkt deze mogelijkheid dood te worden gezwegen. Als ik onze nationale bekende sterrenkundige autodidactische schrijver Goffert Schilling er mee confronteer, slaat hij compleet op hol, eerst beweerd hij dat ik daar niks aan heb en vervolgens beweerd hij dat we in 200.000 jaar een half rondje om het melkwegcentrum maken, alsof we met de lichtsnelheid gaan, als ik daar een kritiek op geef wil hij eigenlijk niet reageren, als hij bij mijn volgende mail toch reageerd, dan komt er alleen maar onzin uit en wil zijn uitspraak waar we met de lichtsnelheid gaan niet veranderen, waarna ik hem heb aanbevolen om met pensioen te gaan. Het eerste wat de James Webb had moeten doen was foto´s maken van sterrenstelsels op 100 miljoen lichtjaar afstand en daarna op grotere afstanden, tot ongeveer een miljard lichtjaar, als we dan 100 jaar verder zijn beschikken we dan over foto´s waar we een parallax mee kunnen maken, met foto´s van de hoogste kwaliteit, als ze dat niet doen dan zijn ze hun kapaciteit aan het verprutsen, of ze willen niet dat de oerknal daarmee in gevaar kan komen. 100 jaar geleden toen de oerknal werd ingezegend door de Paus, was dat een ongewenste inmenging die de wetenschap beperkingen op legde en de oerknal heilig is verklaart, waardoor de wetenschap geen wetenschap meer kon zijn, als mje als wetenschapper altijd kritisch moet blijven ook op je eigen theorie. Nu verdween het elektromagnetisch medium, omdat het niet paste bij de oerknal, maar begon het met in den beginne was er geen ruimte en tijd, alsof je naar een bijbel verhaal zit te luisteren, wat 100 jaar geleden waar het westen grotendeel nog geloofte je daar nog mee weg komen kon, maar als materie en energie niet verloren kan gaan en ook niet spontaan kan ontstaan, is het wel duidelijk dat het een verkeerde inmenging is. Als we met krimpende atomen zitten, dan even het volgende: Als atomen halveren in diameter, dan halveerd ook de golflengte die wordt uitgezonden of geabsorbeerd, maar wordt ook de interactie tusse4n de atomen 2 maal zo snel en gaat daarmee de tijd 2 maal zo snel lopen, als je dan de ruimte in kijkt en je ziet een sterrenstelsel met 50% roodverschuiving, dan kijk je naar atomen die een 2 maal zo grote diameter hebben en waar de tijd maar half zo snel gaat, waar ook het krimpen maar half zo snel gaat als bij ons. een sterrenstelsel met 75% roodverschuiving heeft een 4 maal zo grote diameter en zend licht uit met een 4 maal zo grote golflengte, waar de tijd maar met een kwart van onze snelheid loopt, dat betekend dat het licht van een sterrenstelsel met 75% roodverschuiving er 3 maal zo lang over doet als een sterrenstelsel met 50% roodverschuiving om ons te bereiken en staat dan op een 3 maal zo grote afstand en kan je met het karakter van de roodverschuiving met de afstand bewijzen of we in een krimpende atomen heelal zitten, dus als we precies metingen kunnen doen met de afstanden en de roodverschuiving, dan weten we waar we mee temaken hebben en is dat niet in nhet belang van de oerknalaanhangers, die nu over de meeste telescopen beschikken en daarvoor geen bewijs willen leveren, vandaar dat de Parallax die ik gevonden heb ongebruikt onder de pet word gehouden, maar we met oude foto’s van Hubble 100 jaar geleden die kunnen vergelijken met de foto’s van nu en je niet hoeft te verwachten, dat de James Webb daar aandacht aan besteed, terwijl het de meest fudamentele informatie leverd, je kan ook met de oude foto’s van de Hubble ruimte telescoop van 30 jaar geleden een parallax krijgen met een basis van 216.000.000.000 kilometer en zou je daar tientallenmiljoenen lichtjaren ver de afstanden kunnen berekenen.