Ruimtesonde BepiColombo heeft zijn eerste plaatjes geschoten van zijn eindbestemming: de planeet Mercurius. De sonde zal nog vijf keer langs moeten vliegen voordat hij uiteindelijk in een baan om de planeet belandt.
De sonde naderde de kleinste planeet van ons zonnestelsel op 1 oktober tot op 199 kilometer. Helaas bevond hij zich op dat moment aan de nachtzijde, waardoor er vanuit deze positie niks te zien was op de camera’s. De beelden die zijn vrijgegeven, zijn geknipt op een afstand van zo’n 93.000 tot 1000 kilometer. Ze tonen het noordelijk halfrond van Mercurius, waar kraters het oppervlak sieren. De Europese ruimtevaartorganisatie ESA voegde de 53 foto’s samen in het volgende filmpje.
Zwieptraject
BepiColombo heeft er al een flinke reis op zitten. Na zijn lancering drie jaar geleden vloog hij een tijdje rond in de baan van de aarde om de zon, totdat onze planeet hem een zwieper naar binnen gaf. Ook Venus, de eerstvolgende planeet die op de route van de sonde lag, droeg een steentje bij om hem verder richting de zon te brengen.
Thomas Hertog werkte samen met Stephen Hawking en onderzoekt de oerknal
Tijd en natuurwetten zijn voortgekomen uit de oerknal, in een chaotisch proces van toevalligheden, zegt theoretisch natuurkun ...
De sonde zal Mercurius in totaal zes keer naderen en verlaten. Elke flyby zal hem een beetje vertragen, zodat hij zich over drie jaar kan settelen in een baan om de planeet. Dit was de eerste nadering. De volgende vindt plaats in juni 2022.
‘Het is geweldig om eindelijk onze einddoelplaneet te zien’, zegt Bepi-wetenschapper Elsa Montagnon in een persbericht. Het is de bedoeling dat BepiColombo na aankomst nog minstens vijf jaar lang metingen uitvoert.
De reden dat ESA de sonde niet gewoon in een rechte lijn naar Mercurius stuurt, is dat de zon flink hard aan Bepi trekt. Bij een directe nadering zou de sonde daardoor Mercurius voorbij schieten.
Combideal
BepiColombo is een samenwerking tussen Europa en Japan. De twee verschillende delen van de sonde, de Mercury Planetary Orbiter van ESA en de Mercury Magnetospheric Orbiter van Japan, zullen van elkaar loskoppelen wanneer ze eenmaal om Mercurius draaien.
Het Europese deel zal op het planeetoppervlak speuren naar ijs en tekenen van vulkanische activiteit. Ook hoopt de ESA de opvallende gaten in het oppervlak van de planeet in kaart te brengen, die door de Messenger-missie van 2011 zijn gespot. Mogelijk zijn deze gaten het resultaat van materiaal dat uit de bodem verdampt.
Het Japanse deel bekijkt het magneetveld van de planeet. Astronomen hopen met BepiColombo een antwoord te vinden op de vraag waarom de aarde en Mercurius een magneetveld hebben, maar onze naaste buren Venus en Mars niet. Mogelijk zit er iets in de kern van de planeet verstopt dat het veld veroorzaakt. De aarde dankt haar veld bijvoorbeeld aan haar vloeibare kern. Mercurius kan ooit ook een vloeibare binnenkant hebben gehad, maar is zo koud en klein dat die allang gestold zou moeten zijn. Tijdens de nadering van 1 oktober maakte BepiColombo alvast een snelle meting van het magneetveld waar astronomen zich de komende tijd over zullen buigen.
