In Amsterdam is de eerste ge-3D-printe stalen brug ter wereld in gebruik genomen. De brug bestaat uit 4500 kilogram roestvrij staal.
De twaalf meter lange brug, MX3D genaamd, is gemaakt door vier robots die in de industrie worden gebruikt. Met lastoortsen hebben robotarmen de structuur van de brug laag voor laag vastgelegd. Het hele printproces duurde zes maanden.
Begin juli werd de brug naar zijn plek op de Oudezijds Achterburgwal gebracht. Inmiddels kunnen voetgangers en fietsers de brug gebruiken.
‘Ik probeer robots te ontwikkelen die ook echt een nieuwe stap maken’
Hoe werkt vliegen? Dat lijkt een simpele vraag, maar voor luchtvaarttechnicus en bioloog David Lentink is het een levenslange zoektocht.
Digitaal model
Aan de brug zijn meer dan een dozijn sensoren vastgemaakt. Die registreren hoe de spanning, beweging, trilling en temperatuur van de brug veranderen als er mensen overheen gaan en als het weer verandert. Deze gegevens worden ingevoerd in een digitaal model van de brug.
Ingenieurs zullen aan de hand van dit model de eigenschappen van het unieke materiaal bestuderen. Via machine learning, een vorm van kunstmatig intelligentie, zullen ze trends in de data opmerken die aangeven dat onderhoud of aanpassing noodzakelijk is. Ook hopen ze met het model ontwikkelaars inzicht te geven in hoe ge-3D-print staal in grotere en complexere bouwprojecten kan worden ingezet.
Instorting voorkomen
Civiel ingenieur Mark Girolami van de Universiteit van Cambridge werkt met een team aan het digitale model. Volgens hem blijkt uit onderzoek naar ingestorte bruggen dat verslechtering vaak niet werd opgemerkt. Voortdurende terugkoppeling van gegevens kan dit soort instortingen misschien voorkomen door er op tijd voor te waarschuwen.
Girolami stelt verder dat de eerste aanwijzingen voor de sterkte van het ge-3D-printe staal positief zijn. ‘We hebben onder andere ontdekt dat de kracht afhangt van de richting waarin geprint wordt. Maar wat ons in zekere zin verraste, was dat de basissterkte gelijk was aan wat je van pasgewalst staal verwacht. In bepaalde richtingen was het ge-3D-printe staal zelfs sterker.’
