Wat is de definitie van een ruimtereis? Die vraag rijst in mij op, als ik in het AD lees over een Spaanse ondernemer Jose Lopez-Urdiales die met een prachtige ballon toeristen tegen honderdduizend euro enkele tientallen kilometers hoog wil brengen.
Prachtig natuurlijk, om op 36 kilometer hoogte vanuit zijn Bloon te genieten van het uitzicht. Als het plan wordt gerealiseerd, is dit initiatief is ook nog eens goed voor de kwetsbare Spaanse economie. De ballon, met een diameter van 129 meter, ondervindt zo hoog in de atmosfeer blijkbaar nog voldoende opwaartse kracht.
Is dat een ruimtereis? Die vraag kun je ook stellen bij de eerste pogingen van particulieren om voor de Google-X-prize met een toestel de aardatmosfeer te verlaten en weer terug te keren. Een paraboolbaan beschreven ze, als de projectielen die Isaac Newton ooit schetste. What goes up, must come down. Newton berekende al dat er een minimale snelheid nodig is om te ontsnappen aan het aardse zwaartekrachtveld.
Ieder mens een persoonlijk dieet
Gezondheidseconoom Milanne Galekop onderzocht gepersonaliseerde diëten. Zijn die echt de moeite en de kosten waard?
Gagarin
Naar mijn mening is er meer voor nodig om van een ruimtevlucht te spreken. Al die astronauten en kosmonauten die het internationale ruimteschip ISS bezoeken, dat zijn ruimtereizigers. En de astronauten die de maan hebben bezocht zeker ook. De allereerste ruimtereiziger was Yoeri Gagarin, de held van de Sovjet-Unie, die met de Vostok I een enkele keer rondom de aarde cirkelde.
Ik denk dat we als criterium voor de aanduiding ruimtereiziger het beschrijven van baan om de aarde moeten kiezen. Wie zich voor veel geld op een weliswaar respectabele afstand van het aardoppervlak laat brengen in een ballon of per paraboolbaan, mag zich nog geen ruimtereiziger of –toerist laten noemen. Die is niet echt losgekomen van onze planeet.
Een aardige applet toont hoe Newton zich voorstelde hoe een kanon vanaf een berg projectielen in een paraboolbaan of een baan om de aarde kan schieten.
