What on Earth is going on? Die vraag stelt BBC-presentator Chris Packham van Nature’s Weirdest Events. Packham gaat in deze documentaire op zoek naar vreemde natuurlijke fenomenen. Hij neemt ons onder andere mee naar Amerika, waar in één nacht duizenden spreeuwen dood uit de lucht vallen. In Florida ontdekken we een meer dat in een korte tijd letterlijk leegloopt. En in Londen regent het vissen.
De documentaire heeft één minpuntje. Packham lijkt wanhopig graag te willen dat de kijker compleet achterover slaat van verbazing. Maar het is helemaal niet nodig dat hij keer op keer herhaalt dat de besproken fenomenen echt, écht heel gek zijn. En schokkend. En beangstigend. En ongelofelijk. Dat ziet de kijker zelf ook wel: wie zou niet schrikken wanneer je door een regenbui van vissen wandelt? Het bekende devies ‘Show, don’t tell’ is dus niet helemaal doorgedrongen tot de scriptschrijvers.
'Een diverse omgeving doet er niet toe als het gaat om opvattingen over nationale identiteit'
Wonen in een diverse stad, zoals Amsterdam of Rotterdam, heeft weinig invloed op hoe mensen denken over de nationale identiteit, ontdekte socioloog Ma ...
Toch wist Nature’s Weirdest Events mij te overtuigen. Het is namelijk een van die zeldzame documentaires die ruimte maakt voor wetenschappelijke verklaringen. Soms lijkt daar een stilzwijgend verbod op te bestaan in spannende natuurprogramma’s. Zo keek ik laatst een serie over de vraag of buitenaards leven kan bestaan. Een nuchtere bioloog kwam aan het woord, en vertelde dat een gevonden ‘alienexemplaar’ gewoon het skelet van een slingeraapje was. Stop de camera! Cue voiceover! ‘Maar is dat wel ECHT zo, of probeert de overheid het bestaan van aliens in de doofpot te stoppen’, fluisterde de mysterieuze presentator in het oor van de kijker.
Op zo’n moment haak ik af. Ik wil gewoon experts horen, onderbouwingen, hypothesen en argumenten. Dat lijkt soms te veel gevraagd.
Maar dat geldt niet voor Nature’s Weirdest Events. We komen er ‘gewoon’ achter waarom duizenden vogels zich uit de lucht stortten. Dat is niet saai: een beproefde, maar onverwachte waarheid is een stuk spectaculairder dan zweverig gegok. En dat maakt deze BBC-documentaire beter dan zoveel anderen.