Vorige week was het Witte donderdag, de dag van het Laatste Avondmaal. Nou, niet dus. De Britse natuurkundige Colin Humphreys – van Cambridge, dus dat zit goed – zegt dat we het al eeuwen verkeerd doen. Het laatste Avondmaal was niet op donderdag maar op woensdag. ‘Volgens Humphreys,’ en nu citeer ik de Volkskrant, ‘die sinds 1983 aan zijn onderzoek werkt, zijn de dagen verwisseld omdat Jezus waarschijnlijk een andere kalender gebruikte dan Johannes.’
Het was all over the place. Geen krant wilde het missen. Komt Pasen, komt Kerstmis, dan is alle Jezusnieuws wereldnieuws. En Humphreys gaat niet over één nacht ijs, zo lijkt het. Sinds 1983 houdt deze kwestie hem al bezig. Dat is 28 jaar. Wat Humphreys niet vertelde, en de kranten dus ook niet meldden, was dat zijn theorie al uit de jaren vijftig stamt. Hij plagieert. Hij heeft 28 jaar uit zijn neus zitten eten, en koos Pasen 2011 als De Dag waarop hij beroemd zou worden.
Maar het kan erger. Franse onderzoekers hebben zich gebogen over gewicht van de dodo. Dat beest is al 350 jaar dood; opgevreten door Hollandse zeelieden. Het enige dat we nog hebben zijn een paar botjes. Hoeveel vlees zat er aan die dodokluifjes? Tja, ik zou denken: dat hing van het seizoen af. En het weer. En de leeftijd. En zo meer. Eigenlijk een hel domme vraag. Maar die Fransen hebben de botjes vergeleken met ruim driehonderd andere vogelbotjes, en zijn uitgekomen op een gewicht van tussen de negen en achttien kilo. Een stevig mestkuiken. En zo schijnt de dodo ook gesmaakt te hebben. En dat is nieuws want ‘de controverse,’ (alwéér de Volkskrant), ‘sleept al enkele eeuwen voort.’ Al enkele eeuwen. Over een dode vogel.
Egocentrisch, verwend en eenzaam? Het stereotype van het enig kind onder de loep
Welk effect heeft opgroeien zonder broers en zussen werkelijk op het welzijn en de persoonlijkheid van een enig kind?
Valt er op wetenschap te bezuinigen? In de kunstwereld woedt momenteel een storm van verontwaardiging omdat zes dappere vaderlandse kunstpausjes het in hun hoofd hebben gehaald om staatssecretaris Zijlstra te suggereren waar eventueel bezuinigd kan worden. Zoiets moet je niet doen! Dat is heulen met de vijand! Roep liever hoe mooi kunst is! Alle kunst! Wetenschappers vertonen dezelfde bange reflex. Handen af van de wetenschap! Geef gewoon méér geld, en niet zeuren! Want zonder ons gaat Nederland ten onder! En je weet nooit wanneer onderzoek nuttig blijkt te zijn geweest! Is het niet morgen, dan wel overmorgen. Maar het kan ook 28 jaar duren. En dan blijkt het om bedrog te gaan. Of drie eeuwen. En zelfs dan kan het resultaat toch tegenvallen. Wetenschappers kloppen zich graag op de borst dat ze zo objectief zijn, en kritisch. Behalve als het om hun eigen werk gaat. En dapper zijn ze al helemaal niet.
