BEANTWOORD: Waterloos drinken

Ik denk dat de vraag “Bestaat er drinken voor mensen, waar geen water in zit”, pas kan worden beantwoord als eerst wordt gedefinieerd wat men onder “drinken” verstaat.

De definitie van “drinken” bleef tot nog toe uit. Is drinken het innemen van vloeibare bestanddelen? Zo ja, eet je dan koude stroop en drink je warme? Waar houdt het eten op en begint het drinken ? Ik ken het antwoord niet, maar de vraag heeft mij geboeid en ik ben er gewoon vrij over gaan denken en heb het een en ander uitgezocht.

De man bestaat voor 63 % uit water, de vrouw voor 52 %. Grofweg, bij benadering. Baby’s hebben een hoger watergehalte, ca. 75 %. De mens bestaat dus gemiddeld voor pakweg 58 % uit water, voor een minuscuul klein beetje uit gassen en voor de rest, zeg maar 42 %, uit overige vaste en vloeibare bestanddelen, niet water zijnde. Om in leven te blijven moet de mens ademen, eten en drinken, want via verschillende wegen raakt hij stoffen kwijt.

Bij het ademen komt een mengsel van gassen binnen. Lucht bestaat voor 78 % uit stikstof, voor 21 % uit zuurstof en voor ongeveer 1 % uit waterdamp. Andere gassen zijn ook aanwezig, maar de gehalten zijn uiterst gering.

De mens krijgt via ademen dus ook wat water binnen. Maar drinkt hij dan? Met waterdamp die in de longen komt en bij uitademen het lichaam weer verlaat ?

Als we eten krijgen we vaste bestanddelen binnen. Maar zit daar ook water in? Laten we eens een paar voedingsmiddelen beschouwen.

De aardnoot is een peulvrucht. Na het bloeien en de bevruchting verdwijnt de peul via een lange stengel in de bodem. Daar rijpt de peul. Als de boer de peulen oogst is het gehalte aan water 25 tot 50%. Dat oogsten doet de boer overigens in meerdere stappen. Eerst worden de peulen op het land aan de lucht gedroogd tot het watergehalte ca. 10% is. Daarmee wordt voorkomen dat de peulen gaan schimmelen. De boontjes in de droge peul – met 10% water – zijn eetbaar, maar voordat de mens ze eet worden de nootjes eerst gebrand. Dan neemt het watergehalte nog verder af, tot ongeveer 1 %.

Een gebrande pinda is een waterarm voedingsmiddel. Zo zullen er nog meer zijn, maar etenswaren zullen doorgaans meer dan 1 % water bevatten. Doen ze dat niet dan zijn ze misschien wel eetbaar, maar “niet te eten”. Het voedsel dat de mens eet kan dus heel waterarm ofwel droog zijn, maar enig water is vrijwel altijd aanwezig. Als je eet drink je eigenlijk ook altijd een beetje.

Pinda’s eet je, net als aardbeien. Op zich is dat vreemd, want aardbeien bestaan voor meer dan 90 % uit water. Je zou verwachten dat producten met zo’n hoog watergehalte toch vloeistoffen zouden zijn. Nu, aardbeien zijn dat niet. OK, je kunt ze wel drinken, maar dan zal je ze toch eerst even door de mixer moeten halen. Dan zijn aardbeien een vloeistof geworden.

Wat je eet en wat je drinkt is heel vreemd. Goed, pinda’s eet je, dat is duidelijk, maar aardbeien met 91 % water eet je ook. Gedestilleerde dranken als whisky, jenever en wodka daarentegen zijn heel echte vloeistoffen, veel meer nog dan de gemixte aardbeien. Misschien is de viscositeit zelfs nog wel lager dan die van water. Terwijl het product toch voor 35 tot 40 % uit “niet water” bestaat.

Na de gassen en de “niet water” producten resteert nog water. Hoe zuiver is dat nu ? Zit daar ook 1 % aan andere bestanddelen in of is dat meer of mogelijk zelfs minder?

In een oude Nederlandse drinkwaterwet stond een norm voor het gehalte aan droge stof in drinkwater. Dat mocht niet meer zijn dan 1000 mg per liter. Bij een gewicht van 1 liter water van 1 kg komt deze eis neer op 0,1 %. Drinkwater diende dus voor minimaal 99,9 % uit water, puur H2O, te bestaan. Dat was een minimum kwaliteitseis, het gehalte water mocht wel hoger zijn.

In werkelijkheid werd daar ruim aan voldaan en dat is zeker tegenwoordig het geval. Omdat we het water niet direct als regenwater uit de lucht opvangen, maar uit de bodem of uit een rivier winnen als grondwater of oppervlaktewater, zijn er in het water stoffen opgelost. Voor zover die stoffen schadelijk of hinderlijk zijn worden die er bij de zuivering uit verwijderd.

In het drinkwater, zoals het op dit moment bij de woning arriveert, zijn 500 mg/l of vaak minder, soms maar 150 mg/l of minder aan “niet water” bestanddelen opgelost. Het overgrote deel daarvan zijn zouten, die slechts een zeer beperkte bijdrage vormen van de totale dagelijkse opname van zouten. Het verwijderen van die zouten uit drinkwater is niet alleen duur, maar ook zinloos. Daarom blijven die in het drinkwater aanwezig.

Willen we nog zuiverder natuurlijk water, dan moeten we op een gunstige plaats regenwater opvangen. Helemaal 100 % zuiver is het dan nog niet, maar het benadert die zuiverheid wel. Regenwater is in feite gedestilleerd water. Maar zodra de regendruppel is gevormd komt hij intensief in contact met lucht. Uit de lucht lossen stikstof en zuurstof in het water op tot voor beide gassen de verzadigingswaarde onder atmosferische omstandigheden is bereikt.

In regenwater is altijd ca. 18 mg/l stikstof en 10 mg/l zuurstof opgelost. De zuiverheid van dit water is dan bij benadering 99,997 %. Het is daarmee veruit het zuiverste product, dat door mens en dier kan worden geconsumeerd.