Populaire talkshows doen te weinig aan wetenschap, klaagde bioloog en wetenschapscommunicator Eva Teuling in een fijn opiniestuk op de website van de Volkskrant, en in een tijd waarin wetenschap en techniek ons dagelijks leven beheersen is dat eigenlijk idioot.
Een onberispelijk argument, dat al eerder in De Pers werd verwoord door Marcel Hulspas, ook NWT-blogger: ‘Als het om wetenschap gaat, dan moet het niveau teruggeschroefd naar ergens onder dat van het Jeugdjournaal, en gedragen de heren zich spontaan als randdebielen’, schreef Hulspas over Pauw en Witteman. ‘Verstand van wetenschap hebben is in Hilversum not cool.’
Nu kan mij persoonlijk ook niet genoeg wetenschap op de buis komen, maar ik geloof niet of ik het er helemaal mee eens ben. Vrijdag hadden Pauw en Witteman twee paleontologen en een hoogleraar neurowetenschap, en had De Wereld Draait Door een onderhoudend gesprek met de grote coma-expert Steven Laureys. Ik bedoel maar.
Word je van langzaam hardlopen ook fit?
Slow running, ofwel rustig joggen, is in opkomst. Goed nieuws: ook deze vorm van sporten zet zoden aan de dijk.
O zeker, het niveau ligt laag. Maar anderzijds, zou dat niet met álle onderwerpen zo zijn? Zouden economen niet ook klagen over de domheid van de televisie als ze Matthijs van Nieuwkerk vragen horen stellen over de financiële sector? En politicologen, hoe krom zouden hun tenen gaan staan als Pauw en Witteman het politieke toneel bespreken?
De befaamde anekdote is hier van de luchtvaartpionier die lang geleden eens opmerkte dat de Nederlandse pers van voortreffelijke kwaliteit is – behalve als het gaat om luchtvaart.
Televisie hóórt gewoon dom te zijn
Daarbij komen twee dingen.
Eén: televisie hóórt ook gewoon dom te zijn. Zeker bij populaire talkshows gaat het om emotie, en pas daarna om inhoud. De makers van praatprogramma’s weten dat, sturen erop, richten hun programma erop in. Zorg dat je gast er lekker uitziet, goed praat, een fijne presence heeft; anders zapt men weg. En geen ze eens ongelijk: de kijkcijfers van DWDD liggen ordegroottes hoger dan die van VPRO’s Labyrint.
Twee: de andere kant van die medaille is dat ook de makers weinig op hebben met wetenschap. Hun expertise ligt bij emoties en interviewtechnieken. Van Nieuwkerk sjeesde voor een studie Nederlands, Paul Witteman stopte na zijn propedeuse politicologie en Jeroen Pauw maakte zijn middelbare school niet eens af.
Tja, van zulke mensen hoef je heus niet veel te verwachten. Van een kernfysicus vraag je toch ook niet of hij eens een lekker brood bakt?
