Bestaan er nog mensen die een slacentrifuge gebruiken? Zo'n plastic bak met een soort vergiet erin, die hard gaat draaien als je aan een hendel draait. Zo wordt de sla 'lekker' droog. Geweldig vond ik dat als kind. Als je heel hard draait en het ding plotseling los laat, schiet die bak de hele keuken door.
Groene dingetjes
Tegenwoordig zit er nauwelijks nog zand in de slakroppen van de supermarkt. Je hoeft de blaadjes niet uitvoerig schoon te weken in een bak met water. Trouwens: wat nou, krop sla. Je gooit gewoon een plastic zak met groene dingetjes in een schaal, klaar. De slacentrifuge gebruikt geen mens meer.
'AI holt het vertrouwen tussen wetenschapper en mens verder uit'
Felienne Hermans plaatste een kritische noot bij de AI-hype tijdens het Gala van de Wetenschap. Lees hier haar column.
Flessenlikker
Nog zo'n briljante uitvinding: de flessenlikker. Als er een canon bestond van Nederlandse uitvindingen, dan kon de flessenlikker er niet in ontbreken. Is hij eigenlijk nog te koop? Ik zie hem nergens meer. De vla en de yoghurt zitten tegenwoordig in kartonnen pakken, zelfs de ketchup laat zich gewillig uit het plastic knijpen. Exit flessenlikker dus.
Bandenlichters
Vreemd, hoe ongelooflijk nuttige gebruiksvoorwerpen zo maar in onbruik kunnen raken. Terwijl ze toch zijn ontstaan uit een zeer prangende behoefte.
Net als de verstelbare fietsvelg. Een tijdje geleden sprak ik met een student die een velg had bedacht die zich, net als een taartvorm, ineen laat schuiven. Zo wordt het veel eenvoudiger om een band te plakken. Ik plak mijn banden nooit meer zelf, omdat ik dat gepiezemieter met bandenlichters zo irritant vind. Echt iets voor mij dus, zo'n verstelbare velg.
Dus ja, bandenlichters. Ooit zo onmisbaar bij het verwisselen van een fietsband. Ik voorzie het zoveelste roemloze einde van een gebruiksvoorwerp.
