Je eigen domheid niet kennen is de ergste vorm van domheid.
Wiskundemeisje Ionica Smeets (www.wiskundemeisjes.nl) maakte mij en m'n collega-wetenschapsjournalisten attent op een geinige test die je Risk Intelligence Quotient meet.
Je krijgt 50 kennisvragen. De vragen zijn zeer Amerikaans georienteerd, maar dat geeft niet, want je moet bij elke vraag ook aangeven (met een percentage van 0 tot 100%) hoe zeker je weet dat het gestelde al of niet waar is, en dat is waar het eigenlijk om gaat: hoe goed kun je inschatten of je iets wel of niet zeker weet?
Mijn score was 60, ofwel 'gemiddeld', terwijl de wetenschapsjournalisten die voor hun score durfden uit te komen bijna allemaal rond de 80 scoorden. Typisch gevalletje selection bias; met 100 schat je perfect je eigen kennisonzekerheid in.
Is het aardse magneetveld de weg kwijt?
Volgens sommigen kan het aardmagneetveld elk moment omkeren. Is er reden tot zorg?
Ongeacht hoe serieus je het testresultaat neemt, het stimuleert wel tot zelfonderzoek: hoe zeker ben ik van alles wat ik dagelijks met grote stelligheid beweer, dan wel, ben ik juist te bescheiden met mijn inbreng in discussies? In gedachten begin je achter elke zin die je uitspreekt tussen haakjes een percentage te zetten dat je stelligheid in deze kwantificeert.
Op elke test valt wel wat af te dingen (90%). Een zwakheid van deze test vind ik , dat je score blijkbaar slechts bepaald wordt door het relatieve aantal fouten dat je per categorie maakt (80%). Dus iemand die vrijwel alles zeker meent te weten (bij 40 van de 50 vragen 0% onzekerheid aangeeft), maar desondanks de helft van de vragen incorrect beantwoordt, kan even hoog scoren als iemand die bij de meeste vragen aangeeft het lang niet zeker te weten, en ook ongeveer de helft van de vragen fout heeft (80%).
Een betere scoring zou m.i. zijn, om het aantal fouten in antwoorden die je zelf als absoluut waar beoordeelt, zwaar mee te tellen (70%).
Enfin, doe vooral zelf de test op http://projectionpoint.com/test1.php
