Regelmatig zie ik honden scheef lopen. Hun lijf staat dan niet parallel aan de looprichting, maar een beetje diagonaal. Het lijkt wel alsof de achterpoten sneller willen dan de voorpoten.
Waarom bewegen honden zich zo voort? Die houding lijkt me niet efficiënter dan de ‘gewone’ houding.
Is het aardse magneetveld de weg kwijt?
Volgens sommigen kan het aardmagneetveld elk moment omkeren. Is er reden tot zorg?
Aschwin Tenfelde
‘Als honden gewoon lopen, vergelijkbaar met de draf van een paard, dan zou een hond met normale hondse lichaamsverhoudingen met zijn achterpoten op zijn voorpoten trappen. Door enigszins scheef te lopen wordt dat probleem voorkomen’, antwoordt Jaap Zeekant.
De vergelijking met een paard in draf wordt eveneens gemaakt door hoefsmid (en hoefsmid-docent) Henny Bloom. Wedstrijdpaarden moeten bij een snelheid van 50 kilometer per uur nog steeds blijven draven, in plaats van te galopperen. ‘De kans bestaat dan dat hij met zijn achterbenen zijn voorbenen raakt. Het paard lost dit op door beide achterbenen buiten de voorbenen te plaatsen.
In de bocht kan hij dit echter moeilijk volhouden. Dan plaatst hij het binnenachterbeen tussen zijn voorbenen. Het paard loopt nu scheef.’ Bij renpaarden is ook dit niet de bedoeling, en jockeys zullen zorgen dat beide achterbenen buiten de voorbenen geplaatst worden.
Dezelfde draaflogica geldt volgens Blom bij ‘gestopte’ honden, ofwel honden met lange poten en een korte rug: de hond draaft scheef, om te voorkomen dat de achterpoten de voorpoten raken.
