Wat als de zeespiegel daalt in plaats van stijgt door de opwarming van de aarde? Die vraag trok bij mij als civiel ingenieur direct de aandacht. Het is een reëel scenario volgens de onderzoekers in het artikel Hoog en Droog op pagina 22 van ons tweede nummer. Hoe kan het dan dat we het tijdens mijn studie nog nooit over dat scenario hebben gehad? Ik ben nota bene afgestudeerd in de richting watermanagement.
Jarenlang kreeg ik in Delft college over onze strijd tegen het water en hoe die vooral in het Westen van ons land steeds moeilijker vol te houden zou zijn door de stijgende zeespiegel. De hoogleraren waren het niet allemaal met elkaar eens hoeveel de zee precies zou stijgen, maar dat die zou stijgen stond buiten kijf. Het was aan ons, de nieuwe generatie waterbouwers, om die uitdaging op te pakken en de rest van de wereld te laten zien dat wij de Randstad straks een paar meter onder zeeniveau zelfs nog droog konden houden. We hadden natuurlijk ook een naam hoog te houden op dat gebied.
En uit het niets lees ik opeens dat de wereld eigenlijk helemaal anders in elkaar zit. Mijn vakgenoten kunnen hun koffers pakken en Amerika proberen droog te houden, want het loopt hier met de Noordzee waarschijnlijk allemaal wel los.
De dodo terugbrengen kan ook het uitsterven van andere diersoorten helpen voorkomen
Technieken die de dodo weer tot leven moeten wekken, kunnen ook andere bedreigde soorten een steuntje in de rug geven.
Hoe kan het dat de hele wetenschappelijke wereld tot voor kort uitging van een rampscenario? Toen ik hoorde over de mogelijke zeespiegeldaling, dacht ik in eerste instantie dat het ging om een discussie in het klimaatdebat – vol politiek gekonkel, gegoochel met cijfers, believers en sceptici en weinig nuances. Maar niets van dat alles. De modellen die de zeespiegelstijging uitrekenen, zijn gewoon te ver versimpeld.
‘We’ hebben de afgelopen eeuw een factor, de zwaartekracht om precies te zijn, weggelaten omdat die de modellen net wat te ingewikkeld maakte. Iedereen rekent nu met het wereldwijde gemiddelde zeeniveau en laat voor het gemak alle lokale verschillen weg.
Voor sommige doeleinden is dat een prima versimpelingsmethode, alleen was na een paar decennia modelleren iedereen de zwaartekracht vergeten. Tot iemand wakker werd en een publicatie hierover uit 1867 afstofte.
En na wat nauwkeurig modelleerwerk, dat tegenwoordig natuurlijk geen probleem meer is, blijken de lokale verschillen niet een paar centimeter te zijn, het gaat gewoon om meters! Dat kunnen we gerust een significant verschil noemen.
We blijken in Nederland en België opeens best goed te zitten. Dat is dan wel weer een opluchting. Eind goed al goed dus, althans tot de volgende heldere geest het archief induikt.