Ouders worden ongelukkig van kinderen. De ouders onder u wisten dat allang, maar voor de kranten was het twee weken geleden Wereldnieuws.
De Volkskrant besteedde er vijf kolommen aan, het Algemeen Dagblad vier, en de NRC bracht het nieuws zelfs twee keer: klein op maandag en uitgebreid op dinsdag. Ze konden het niet geloven, dat onderzoek van de Utrechtse siociologe Babette Pouwels. Of wilden ze de lezer lekker pesten? We blijven nu eenmaal in het openbaar volhouden dat kinderen gelukkig maken. Dat zegt iedereen, dat hoor je overal – en dus zal het volgende onderzoek dat deze open deur intrapt, weer breed worden uitgemeten.
Hoe erg is het gesteld, met die ongelukkige ouders? Nou, het valt wel mee. Zelfs in het diepste punt van hun kinderdip (voor mannen is dat als het kind zeven jaar is, voor vrouwen als het 15 is), zijn ze nog steeds net zo gelukkig als de gemiddelde Nederlander. Ze zijn dan dus eigenlijk ‘gewoon’. Voordien waren ze bizar gelukkig. Maar daar heeft niemand het over. Dat vinden we blijkbaar niet erg. Ten onrechte. Geluk is prima, maar het moet niet te gek worden.
‘Er komt een moment dat we een grieppandemie niet kunnen voorkomen’
Ron Fouchier staat aan de frontlinie in de strijd tegen de griep. Met nieuwe vaccins wil hij ons beschermen tegen toekomstige pandemieën.
En dat is precies wat je bij pasgetrouwde stellen ziet. Stellen, zo blijkt uit onderzoek, zijn vooral gelukkig als ze de realiteit uit het oog hebben verloren. Zodra mensen van elkaar houden, en elkaar aankijken, valt hun prefrontale cortex stil. U raadt het al, dat is het deel van uw hersenen waarmee u anderen kritisch onder de loep neemt. En dat er iets mis is, merk je als partners elkaar de hemel in prijzen. Een vrouw bijvoorbeeld die haar man die al jaren hetzelfde werk doet, ‘talentvol’ omschrijft. Of die haar werkloze man ‘een idealist’ of ‘een dichter’ vindt. Of neem de man die zijn overspannen vrouw zo heerlijk ‘doortastend’ vindt, en vindt dat ze zo ‘dapper vecht’ tegen de dertig kilo teveel waar ze al jaren in feite niks aan doet.
Vooral mannen zijn erg gevoelig voor vleierij, zo blijkt. Daarmee gaat hun geluksgevoel werkelijk door het plafond. Pasgetrouwde tellen zijn, kortom, de waanzin nabij. En gevaarlijk gelukkig. Niet het kind is het probleem, niet de dip. Maar de natuurlijke waanzin van gelukkige ouders.
