Het is een donkere onderwereld waar je als gewone internetter geen weet van hebt. Het zogeheten Tor-netwerk is de plek om anoniem te surfen en bestanden uit te wisselen. In tegenstelling tot op het gewone web, kijkt daar niemand mee en is niet te achterhalen wat je er hebt uitgespookt.
Klinkt goed. Geen schreeuwende reclame voor een nieuwe tv naast je nieuws op Nu.nl nadat je tv's vergeleek op Kieskeurig.nl. Geen aanbieding voor een Russische bruid naast een e-mail over de demonstraties tegen Poetin. Gewoon geen reclame meer!
Commerciële websites passen zich steeds vaker aan, aan jouw profiel dat je ongemerkt overal achterlaat. In het maartnummer beschreven we al de nadelen, vooral op het gebied van privacy, die het steeds slimmer wordende internet met zich meebrengt (NWT Magazine, maart 2012, pag. 48). Ik hield aan dat artikel een paranoïde gevoel over, dat gelukkig na een week weer wat wegzakte, maar waardoor ik voorgoed een minder onbevangen surfer ben geworden.
Gaan breinchips die onze gedachten koppelen aan machines de mens verbeteren?
Hersenimplantaten die mensen met een verlamming de mogelijkheid geven om computers te bedienen met hun gedachten, ontwikkelen zich snel.
Daar moet toch wat op te vinden zijn? Hoe zorgen politieke dissidenten in onderdrukte regimes ervoor dat ze niet worden ontmaskerd? IT-journalist Nick Kivits zocht het voor ons uit in het aprilnummer. Hij nam een kijkje in Tor, het schaduwinternet waar commercie en politiek niets te zeggen hebben. Volledige anonimiteit gegarandeerd.
Maar uit zijn ontdekkingstocht blijkt Tor wel een echte onderwereld te zijn waar dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen. In zijn rondgang stuitte Kivits op hackers en zelfs huurmoordenaars die hun diensten aanboden. Dat is toch niet helemaal de kant die ik op wil om Google en Albert Heijn te slim af te zijn. Dan maar toeterende autoreclames door mijn beeld.
